به گزار فرانیوز، خانم رشنو در این پست اینستاگرامی که روز یکشنبه منتشر کرد، چگونگی بازداشت خود در شامگاه ۲۵ تیر سال گذشته را توضیح داده است.
براساس این یادداشت ماموران نیروی انتظامی، ساعت از یک نیمه‌شب گذشته به محل زندگی سپیده رشنو رفته و با عنوان اینکه «پسر آقای رحیمی» مدیر ساختمان هستند خود را معرفی کرده‌اند. اتفاقی که به سبب بی‌سابقه بودن، شک او را به یقین بدل کرده که آدم‌های پشت در نیمه‌شب، برای بازداشتش آمده‌اند.
خانم رشنو نوشته در حالی که بدنش می‌لرزیده لباس پوشیده و به بالکن آپارتمانش رفته و با صدای بلند از مردم تقاضای کمک کرده است: «میله‌های بالکن که تا سقف رفته بودند را توی مشت گرفته بودم و طوری تکان می‌دادم که فکر می‌کردم ده نفر توی دست‌‌هام جمع شده‌اند و دارند میله‌ها را از جا می‌کنند. ده نفر توی گلوم دارند جیغ می‌کشند و کمک می‌خواهند. تنها فریاد می‌زدند: کمک… مردم کمک.»
بعد از این، او صدای افرادی را شنیده که تهدیدش کرده‌اند که «جیغ نکش وگرنه میاییم بالا و گردنت رو می‌‌شکنیم.»
سپیده رشنو نوشته است: همسایه‌ها «فرو رفته در لخته بی‌چاره‌گی، از بالکن و پشت‌بام با بُهت» او را نگاه می‌کردند.
او نوشته است: «زنی داشت توی سر و صورتم می‌زد و چند مرد هم لگد می زدند… حدود ده دوازده نفر توی خانه هر سوراخی را وارسی می کردند، یک نفر فیلم می گرفت. دو نفر دفتر و دستک داشتند، اما تحقیر من تقسیم شده بود بین همه شان. هرکس سهمی برمی داشت و چیزی می‌گفت».
خانم رشنو در ادامه این پست درباره اولین شب حبسش نوشته است: «با مچ پای سوخته‌ای که لگد کفش خورده بود(بعدتر با پمادهای بی هیچ تجویز درست بهداری عفونت کرد) و دردش بدن را می لرزاند، با بدن و غروری له شده رسیدم به در آهنی انفرادی. آن شب نتوانستم بخوبم. آن زن بهت زده چگونه می توانست بخوابد؟»
او که عکسی از شکسته شدن در خانه‌اش را نیز همراه با این پست منتشر کرده و نوشته است: نوشت: «دیگر در آن «خانه عزیز کوچه رحمانی» نیستم. اما هنوز هم وقتی کلید می‌اندازم به درِ خانه، منتظرم کسی توی خانه باشد. حتی دیدن این عکس، تا همین چند روز پیش برایم ممکن نبود.»
خانم رشنو مدتی پس از بازداشت، با ظاهر و چهره ای که حاکی از ضرب و شتم بود در مقابل دوربین های حکومتی قرار گرفت و به بیان اعترافات اجباری درباره ماجرای پیش از بازداشتش پرداخت.
سپیده رشنو در دادگاه به «پنج سال حبس تعلیقی (تعلیقِ مراقبتی)» محکوم شد.
او در ایام تعلیق مراقبتی موظف به تهیه پژوهشنامه‌ای در ۱۱۰ صفحه درباره وطن‌دوستی، ادب و آسیب‌رسانی به افکار عمومی، با اقتباس از کتاب‌های «۵۳ سال حکومت پهلوی به روایت دربار»، «نوزده پله الهی به سوی آرامش»، «نظم، آن چه همه دوست دارند» و «سه دقیقه در قیامت» شده که در هر صفحه باید یک مطلب با ذکر آدرس از کتب یاد شده درج شود.
