فشار مسئولان زندان رجایی‌شهر بر فرهاد میثمی به شدت افزایش یافته است. بر اساس اطلاع ایران وایر او بعد از ظهر دوشنبه سیزدهم دی ماه در محدوده ساعات ۱:۳۰ تا۲ در اتاق خود مورد تهاجم فیزیکی قرار گرفت و اموال عمدتا فرهنگی‌اش نیز به طرزی گسترده تخریب شد.
در باره این تهاجم (که قاعدتا باید توسط دو دوربین امنیتی ناظر بر اتاق ثبت شده باشند) دو نکته‌ی جالب وجود دارد. اول: این تهاجم کمتر از نیم ساعت پس از آن صورت گرفت که فرهاد میثمی پس از احضار به اتاق مدیر داخلی زندان رجایی‌شهر (ولی محمدی) از دستور او مبنی بر باز نگشتن به اتاق خود استنکاف کرد. گفتنی است ولی محمدی دقیقا همان مقامی را دارد که زمانی “حمید نوری” (محکوم به حبس ابد در سوئد به واسطه جنایات) عهده‌دار آن بود.
دوم: وقتی پس از تهاجم (که خوشبختانه با آسیب جسمی همراه نبود)، میثمی برای پیگیری رسیدگی‌های مربوطه و آوردن شهود و مقامات مربوطه‌ی زندان اتاق را ترک و پس از مدتی بازگشت، از میان کتاب‌های عدیده و دست‌نوشته‌ها که البته مورد تخریب قرار گرفته بودند، هیچ موردی “مفقود” نشده بود جز یک کتاب و یک دست‌نوشته (به ترتیب): نسخه‌ای انگلیسی از کتاب “ایستادگی مدنی: آنچه هرکس باید بداند” و دست‌نوشته‌ی ترجمه صفحاتی از آن با عنوان “جنبش‌های اجتماعی: رهبر کاریزماتیک، رهبری مشارکتی، یا بدون هرگونه ساختار رهبری؟”.
او اخیرا در قالب کنشی سه‌گانه از زندان (شامل اجتناب از غذای جامد، تولید متن، راه‌پیمودن‌های طولانی) صفحاتی از این کتاب را نیز ترجمه و منتشر می‌کرد. خواسته‌های کنش سه‌گانه او، توقف اعدام معترضان و آزادی ۶ زندانی است که اسامی‌شان چندی پیش اعلام شده است. محمد حبیبی (معلم)، ناهید شیربیشه (از مادران دادخواه)، رضا شهابی (کارگران اتوبوس‌رانی)، بهاره هدایت (دانشجوی ارشد)، مصطفی نیلی (وکیل دادگستری) و نیلوفر حامدی (خبرنگار) اسامی اعلام شده توسط اوست.
خوشبختانه نسخه‌ی دیگری از کتاب در دسترس هست و او کار ترجمه مجدد این صفحات را آغاز کرده است!
