به گزارش فرانیوز، این اصناف هنری عنوان کردند: خانه هنرمندان ایران متشکل از ۱۲ انجمن هنری وظیفه و رسالت اصلی خود را صیانت از حقوق جامعه هنری تلقی نموده و ضمن اعلام مجدد مواضع خود در قبال اتفاقات یکسال اخیر در فضای دانشگاهی، هم اکنون و در آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۳ – ۱۴۰۲ خواستار تحقق آن است.
در این نامه آمده است: پس از پیگیری‌های تشکل‌های هنری و بازگشت ۲ رشته سینما و مجسمه‌سازی دانشگاه هنر به دفترچه کنکور سراسری ۱۴۰۲، و در آستانه سال تحصیلی جدید فرصت را مغتنم شمرده و بار دیگر مطالبات خود را تکرار می‌کنیم.
این تشکل‌های هنری نخستین مطالبه خود را اینگونه عنوان کردند: ۱- توقف روند اخراج استادان و بازگشت آنان به دانشگاه‌ها. استادان هنر، ثمره یک جامعه هستند. نام‌آوران و سرآمدان هنر که علاوه بر معرفی فرهنگ و هنر ایران به جهان، وظیفه دشوار تعلیم و تربیت هنرجویان را به عهده گرفته‌اند. با امکانات محدود دانشگاه و دریافتی ناچیز، عاشقانه به تدریس پرداخته و به کلاس‌های خاکستری و صندلی‌های فرسوده، اعتبار بخشیده‌اند.
آنها افزودند: استاد هنر، محصول سالها مطالعه و پژوهش، تجربه‌اندوزی و همچنین زیست هنرمندانه است، یک‌شبه، با سهمیه و رانت و سفارش ساخته نمی‌شود. استادان فرهنگ و هنر، جایگزین و بدل ندارند و فقدان هرکدام خاموشی ستاره‌ای است که آسمان هنر را از وجودش محروم می‌سازد. استادان تاثیرگذارترین و مهمترین اعضای جامعه هنری بوده و صیانت از حقوق آنان رسالت اصلی تشکل‌های هنری است.
اعضای ۱۲ صنف هنری دومین خواسته خود را اینگونه مطرح کردند: ۲- لغو احکام تعلیق، تبعید و محرومیت از تحصیل دانشجویان. دانشجوی هنر، خلاق، شجاع و پرسشگر است. آمده است تا به حساس‌ترین عضو جامعه یعنی هنرمند تبدیل شود. آمده است تا در بازترین فضای ممکن یعنی هنر فعالیت نماید. بدیهیات را به پرسش گرفته و از نو کشف کند. “جهان را سقف بشکافد و طرحی نو دراندازد.” آگاهانه، درد جامعه خود را درک نموده و احساسات و عواطف انسانی را مهمترین دغدغه خود شمارد. دانشجویان ترسیم‌گر آینده و تحقق بخش چشم‌انداز هنر ایران هستند. جامعه هنری مطالبه‌گر حقوق دانشجویان است و مراقبت از فرزندانش را بدیهی‌ترین وظیفه خود تلقی می‌نماید.
این اصناف همچنین در ادامه مطالبات خود خواهان ایجاد فضای امن گفتگو، انتقاد و اعتراض در دانشگاه‌ها شده و افزودند: دانشگاه بنیادی‌ترین نهاد یک جامعه مدنی و دانشگاه‌های هنر عرصه ظهور حداکثری آزادی‌های مدنی هستند. تشویق به آزاداندیشی، احترام به کثرت‌گرایی و به رسمیت شناختن عقاید گوناگون، حق‌طلبی، آزادی بیان و امکان اعتراض مدنی از جمله لوازم بدیهی فضای دانشگاهی است. آنچه دانشگاه را از سایر مراکز آموزشی متمایز می‌کند شکل بنا و ساختمان و حتی ورودی و عنوان درج شده بر سردر آن نیست بلکه ساختاری است منعطف، که مواجهه و هم‌نشینی استاد و دانشجو را جهت ایجاد فرصت و امکان تجربه و رشد در فضایی امن فراهم می‌سازد. دانشگاه‌ها فانوس راه و نگهبان تاریخ هنر این سرزمین‌اند و صیانت از آن مسئولیت همه ماست.
آنها خطاب به وزیر علوم، تحقیقات و فناوری عنوان کردند: انتقاد و اعتراض دانشجویان از طریق گفتگو، تحصن، خلق آثار هنری، موسیقی، سرود و … در محیط دانشگاه مصادیق بارز و متعالی اعتراض مدنی است که نه تنها مستحق مجازات و عتاب نیست بلکه شایسته تمجید و تشویق است. در نحوه اداره دانشگاه‌ها تجدید نظر کنید چرا که گشایش فضای امن گفتگو، تنها و تنها راه جلوگیری از خشونت است.
۱۲ صنف هنری در پایان نامه خود تاکید کردند: ما خانه‌ها و انجمن‌های عضو خانه هنرمندان ایران، به جد خواستار رفع فضای امنیتی در دانشگاه‌ها، توقف رفتارهای خشونت‌بار، لغو تمامی احکام ناعادلانه و رفع محرومیت‌های استادان و بازگشت آنان به دانشگاه و همچنین رفع تمامی محدودیت‌ها، محرومیت‌ها و جریمه‌ها علیه دانشجویان هنر هستیم.
امضا‌کنندگان این نامه عبارتند از: خانه تئاتر، خانه سینما، خانه موسیقی ایران، انجمن خوشنویسان ایران، انجمن شاعران ایران، انجمن هنرمندان نقاش ایران، انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران، انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران، جامعه مهندسان معمار ایران، انجمن عکاسان ایران، انجمن هنرمندان سفالگر، انجمن تصویرگران ایران
