به گزارش فرانیوز، روز شنبه ۱۸ آذرماه ۱۴۰۲، مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی، دو زندانی بهایی محبوس در بند زنان زندان اوین با نگارش نامه‌ای اعلام کردند که «به عنوان اعتراض به رویکرد ویرانگر حکومت و به منظور احقاق حقوق شهروندی بهائیان » دست به اعتصاب غذای سه روزه زدند.
صدیقه وسمقی دو زن زندانی بهایی را «دوستان» خود خوانده وبر ستم‌های فراوانی که بر جامعه بهایی در ایران می‌رود اذعان کرده است.
او در بخشی از پیامش نوشته است: «در طول ۴۵ سال گذشته آن‌قدر آوار درد و ستم بر ملت ایران فرو ریخته که موجب غفلت از رنج‌های عمیق و بی‌کران شما شده است. ستم‌هایی که از جانب حکومت بر شما می‌رود ریشه در جهالت و سنت‌های ظالمانه‌ای دارد که توسط فقیهان توجیه شده و تاکنون این توجیهات غیراخلاقی و غیرانسانی به‌طور جدی به چالش کشیده نشده است. بی‌گمان در مسیر ایران آزاد و دموکراتیک، ما این سنت‌های غلط را همراه با توجیهات ناموجه آن‌ها پشت‌سر خواهیم گذاشت. باشد که با قوت یافتن جامعه‌ی مدنی و بیداری وجدان‌ها، اسباب برچیده شدن این همه ظلم و ستم بر پیروان بهائیت فراهم شود و فرا رسد روزی که همه‌ی اقشار ملت با حقوق و احترام برابر در کنار هم زندگی کنند و هیچ‌کس به دلیل آنکه زن است یا بهائی و یا سنی… در رنج و تگنا نباشد».
خانم وسمقی که در اعتراض به رنج و کشتاری که شهروندان ایران طی یکسال گذشته متحمل شدند حجاب از سر برداشت و از جنبش «زن زندگی آزادی» حمایت کرد در پایان این یادداشت می‌نویسد: « تا فرا رسیدن چنین روزی با هم می‌ایستیم و می‌کوشیم. آرزومند آزادی و دیدار دوباره‌ی شما».
علاوه بر صدیقه وسمقی، نرگس محمدی برنده جایزه صلح حقوق بشر، «مهوش عدالتی» و «سپیده کشاورز»، دو زندانی بهایی دیگر نیز به اعتصاب غذای خانم‌ها ثابت و کمال‌آبادی پیوسته‌اند.
