سونامی خودکشی؛ بیش از ۴۰ هزار ایرانی در یک دهه گذشته خودکشی کرده‌اند!

یکی از رسانه‌های داخلی با پرداختن به خبر هولناک قتل سه فرزند توسط مادرش و خودکشی وی در شهرستان دورود لرستان، آمار و دلایل خودکشی در ایران را مورد بررسی قرار داده است.

خواندن این مطلب 6 دقیقه طول میکشد.

به گزارش فرانیوز، روزنامه اعتماد نوشت: شنبه ۱۰ تیر ماه جاری در فضای مجازی خبری تکان‌دهنده وایرال شد مبنی بر اینکه در شهرستان دورود استان لرستان، مادری به همراه سه فرزندش به دلیل مشکلاتی که داشته دست به خودکشی زده است.

پیگیری‌های این رسانه از بستگان و یکی از شاهدان عینی صحنه نشان می‌دهد؛ مادر خانواده به خاطر «اختلافات خانوادگی و مشکلات اقتصادی» دست به این اقدام غم‌انگیز زده است.

بررسی‌های این روزنامه داخلی از آمار رسمی منتشر شده در نیروی انتظامی نشان می‌دهد؛ در فاصله سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹؛ هر سال به‌طور متوسط ۴۱۸۳ نفر در ایران به دلیل خودکشی جان‌شان را از دست داده‌اند.

با این حساب نرخ مرگ و میر ناشی از خودکشی ۵.۱ مورد به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است.

همچنین بر اساس گزارش شاخص‌های عدالت اجتماعی طی ۱۰ سال، بیش از ۴۰ هزار مرگ ناشی از خودکشی توسط نیروی انتظامی ثبت و ضبط شده است.

این رقم بیش از دوبرابر کل آمار قتل در دهه ۱۳۹۰ است که کمتر از ۲۰ هزار نفر گزارش شده است.

مصطفی اقلیما، رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در خصوص علل خودکشی شهروندان در ایران، اعلام کرد: ۷۰ الی۸۰ درصد از جوانان ما با مدرک فوق لیسانس و دکترا بیکار هستند. بیکاری بی‌حوصلگی و ناامیدی را به دنبال دارد. یکسری از روانشناسان در کشور ما در این مواقع اعلام می‌کنند که جامعه جوان ما افسرده هستند. افراد با دو، سه مشکل که افسرده نمی‌شوند. هیچ ‌کس نمی‌خواهد درد افرادی که بی‌حوصله هستند را بفهمد و سریع یک برچسب افسردگی به این افراد می‌زنند. 

رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی سازمان بهزیستی کشور افزود: به عنوان مثال، فرد با توجه به شرایط اقتصادی جاری در کشور، دنبال شغل می‌گردد، پیدا نمی‌کند یا کار دارد حقوقی که دریافت می‌کند کفاف هزینه‌های زندگی‌اش را نمی‌دهد. ما در کشور ادعا می‌کنیم؛ به افرادی که سر کار هستند، ماهی ۶ الی ۷ میلیون تومان حقوق می‌دهیم در صورتی که در اورژانس‌های اجتماعی افراد با مدرک کارشناسی ماهی ۲ میلیون تومان حقوق دریافت می‌کنند. در نتیجه برخی افراد از سوی خانواده، جامعه و… تحت فشار قرار می‌گیرند و همین موارد باعث می‌شود که افراد ناامید شوند و هیچ امیدی به آینده نداشته باشند.