جامعه جهانی بهایی به مناسبت چهلمین سالگرد اعدام ۱۰ زن بهایی در شیراز در سال ۱۳۶۲، در فراخوانی از هنرمندان، موسیقی‌دانان، فیلمسازان و سایر افراد فعال در زمینه‌های مختلف هنری، خواست به شیوه‌های مختلف یاد آنها را گرامی دارند.
به گزارش فرانیوز، هدف این فراخوان که نام آن، «داستان ما یکیست»، عنوان شده، «گرامیداشت این زنان اعدامی و تلاش دیرینۀ زنان ایرانی از هر عقیده و پیشینه‌ای برای تحقق برابری جنسیتی در دهه‌های گذشته است».
این کمپین از ماه خرداد آغاز می‌شود و برای یک سال ادامه خواهد داشت اما از ۱۱ خردادماه تا چهلمین سالروز اعدام این ۱۰ زن در ۲۸ خرداد دوره اصلی این بزرگداشت خواهد بود.
سیمین فهندژ، نمایندٔه جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو می گوید: «داستان این ۱۰ زن بهائی به پایان نرسیده است. اعدام آنها فصلی از داستان ادامه‌دار استقامت و فداکاری زنان ایرانی در مسیر برابری است. امروز در خون و اشک و زخم هزاران زن جوان در ایران که خواهان تحقق برابری‌اند، می‌توان طنین بی‌عدالتی وارد شده بر ۱۰ زن شیراز را دید که مرگ دلخراش‌شان زندگی بسیاری را تحت تأثیر قرار داده است.»
#OurStoryIsOne
— Ramin __ Woman Life Freedom (@ramink9) May 16, 2023
To honor 10 Bahá’í women executed in Iran 40 years ago and highlight principle of equality – Bahá’í World News Service https://t.co/LipgEEXjcw pic.twitter.com/FK5hczncDg
خانم فهندژ افزود: «ایرانیان در جستجوی عدالت اجتماعی، بیشتر و بیشتر با هم متحد می‌شوند و امروز بر روی برابری زنان و مردان به عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی کشورشان تمرکز کرده‌اند. ما امیدواریم در کنار هم بتوانیم نه تنها یاد ۱۰ زن شیراز بلکه تمامی زنانی را که در سراسر ایران اصل برابری زنان و مردان را ارج می‌نهند و با استقامتشان در برابر ظلم به ساختن آینده‌ای بهتر برای کشور کمک کرده‌اند گرامی داریم.»
«بیایید در کنار هم بایستیم و بگذاریم تجارب مشترکمان از استقامت و تلاشها و فداکاری‌های جمعی‌مان برای ایران ما را متحد کند و نشان دهیم که فارغ از هر دین و پیشینه، بطور جدایی‌ناپذیری بهم پیوند خورده‌ایم. امیدواریم یادبود اعدام این ۱۰ زن، سبب روشنگری و تقویت گفتگوها درباره عدالت و برابری جنسیتی در ایران شود. داستان ما یکی است و تا تحقق آرمان‌های مشترکمان صداهایمان را بلند می‌کنیم.»
۲۸ خرداد ۱۳۶۲، ۱۰ زن بهایی که اکثر آنها کمتر از ۳۰ سال داشتند به دلیل خودداری از انکار دین خود در میدان چوگان شیراز به دار آویخته شدند. دو شب پیش از آن، ۶ مرد بهایی که برخی از آنها بستگان این ۱۰ زن بودند در همان میدان اعدام شدند.
در تلاشی بی‌رحمانه برای وادار کردن این زنان به انکار باورشان، آنها را یکی بعد از دیگری و در حالی که مجبور به تماشای اعدام دیگر زنان بودند به دار آویختند. یکی از آنها تنها ۱۷ سال داشت و بیشتر آنها بیست و چند سال سن داشتند. این رویداد تکان‌دهنده و اقدام وحشیانه‌ی حکومت ایران با بهت و خشم گروه‌های حقوق بشر و شهروندان عادی در سراسر جهان مواجه شد.
رهبران جهان در آن زمان درخواست ها و تلاش هایی را برای آزادی زنان و مردان بهائی که محکوم به اعدام شده بودند به راه انداختند. اما این تلاشها نتیجه‌ای نداد.
