به گزارش فرانیوز نگاهی داریم به عناوین و گزارشات چند روزنامه صبح کشور که در ادامه می خوانید.
افزایش قیمت نان در ۱۳ استان!
روزنامه اخبار صنعت به افزایش ناگهانی قیمت نان در چندین استان پرداخته است؛ نان قوت غالب مردم بوده و پس از ۳ سال قیمت آن در بعضی استان های کشور افزایش یافته است. در مشهد نان بربری از ۱۱۵۰ تومان با افزایش حدود ۴۳ درصدی به ۱۶۵۰ تومان در یک هفته اخیر رسیده است. نان لواش با افزایش حدود ۲۴ درصدی ۵۲۵ تومان شده است؛ در حالی که ابتدای سال تاکید شده بود قرار نیست قیمت نان تغییر کند شاهد افزایش قیمت انواع نان در چند استان کشور هستیم؛ در حالی که هیچ یک از تشکل های فعال در حوزه آرد و نان کشور حاضر به گفتگو نیستند، اما خبرها از افزایش نرخ نان در حدود ۱۳ استان حکایت دارد.
همچنین عنوان میشود تا پایان مرداد این تغییر قیمت ها برای سایر استان ها از جمله استان تهران نیز اعمال خواهد شد. نان یکی از اقلام غذایی مهم سفره خانوارهای ایرانی است. قیمت گذاری گندم، آرد و نان به عنوان محصولات استراتژیک از سوی دولت ها بوده و برای تضمین امنیت غذایی نظارت جدی بر این موضوع وجود دارد. امسال تغییر قیمت بخشی از اقلام غذایی به طور رسمی از سوی نهادهای متولی دولتی اعلام نشد اما نرخ های جدید روی کالاها درج شد.
قیمت نان هم در حالی که هیچ نهاد دولتی آن را اعلام رسمی نکرده در حال افزایش است. فعالان این حوزه عنوان میکنند تصمیم با کارگروه آرد و نان هر استان بوده که این کارگروه زیر نظر استانداری هر استان فعالیت داشته که استانداری ها هم زیر نظر وزارت کشور فعالیت دارند.
نرخ نان از سال ۱۳۹۹ که قیمت جدید تعیین و سال ۱۴۰۰ ابلاغ و اجرایی شد تا امروز تغییری نداشت. برخی کارشناسان این حوزه تاکید دارند آرد فقط ۱۰ تا ۱۵ درصد قیمت تمام شده نان را تشکیل میدهد و عدم تغییر نرخ آرد در حالی که سایر هزینه ها از جمله حقوق، دستمزد، حمل و نقل، نرخ تورم و… افزایش یافته نباید انتظار داشت قیمت انواع نان در بازار تغییر نکند.
مدیریت شهری بعد از وقوع هر حادثه خود مردم را مقصر جلوه میدهد!
روزنامه امروز نوشته است؛ در روزهای اخیر موضوع قطع دست کودک ۹ ساله بر اثر حادثه ایجاد شده در یک پله برقی در منطقه ۱۶ پایتخت، بار دیگر موضوع خرابی، فرسودگی و حوادث احتمالی پله برقی های پل های عابر پیاده و متروی تهران را مورد توجه قرار داده است. در این حادثه اما نکته مهم عدم عذر خواهی سازمان زیباسازی شهر تهران به عنوان متولی نگهداشت پله برقی های پل های عابر پیاده از خانواده کودک آسیب دیده بود و این سازمان حتی در بیانیه خود درباره این حادثه به نوعی این خانواده را مقصر دانست و تاکید کرد که «کودکان باید با در دست داشتن دست والدین از پله برقی استفاده کنند و این کودک دست خود را روی صفحه پله برقی قرار داده بود.»
در دوره کنونی مدیریت شهری تهران این اولین باری نیست که به دلیل ضعف نگهداشت امکانات شهری، حادثه ای ناگوار برای کودکان رخ میدهد و تا کنون چند بار شاهد وقوع چنین حوادثی در این زمینه بوده ایم؛ به طور مثال علاوه بر حادثه پله برقی متروی شهید بهشتی در خرداد امسال که ۱۸ مصدوم داشت و کودکان نیز در زمره مصدومان آن بودند، در تیرماه ۱۴۰۱ یک کودک ۴ ساله که به همراه خانواده خود برای استراحت به حاشیه میدان افسریه رفته بود داخل یک چاه موجود در فضای سبز سقوط کرد و کشته شد. جالب این که در آن حادثه نیز شهردار وقت منطقه ۱۵ که چند ماه بعد به عنوان شهردار منطقه یک برگزیده شد، مدیریت شهری را که باید دور آن چاه حصار میکشید و مانع از ورود افراد به آن محدوده خطرناک می شد، مقصر نداست و تاکید کرد که این اتفاق داخل پارک یا فضای سبز تفریحی منطقه رخ نداده است.
جعفر تشکری هاشمی، رئیس کمیسیون حمل و نقل شورای شهر تهران با بیان این که اشکالات موجود در پله برقی ها ناشی از طراحی آنها نیست، بلکه بر اثر فرسودگی و سال ها استفاده از آنها، ایراداتی در آنها به وجود آمده است که باید رفع شود، عنوان کرد: شهرداری تهران حتما باید از خانواده آسیب دیده در حادثه اخیر عذرخواهی و دلجویی کند و روند درمان فرزند آنها را تا انتها دنبال کند همچنین حتما باید با مقصران احتمالی که در نگهداشت پله برقی ها ضعف داشتند، برخورد قانونی صورت گیرد تا این گونه اتفاقات و سهل انگاری ها تکرار نشود.
وی در پایان تصریح کرد با توجه به این که حدود ۵۰۰ پله برقی پل عابر پیاده در تهران وجود دارد و شهرداری ۱۲۳ ناحیه دارد بنابراین اگر مدیریت پله برقی ها به نواحی سپرده شود، به هر ناحیه شهرداری به طور متوسط کمتر از ۵ پله برقی میرسد که شهرداران نواحی و و اجرایی هر ناحیه میتواند هر روز از این پله ها بازدید کنند اما وقتی مدیریت تمام پله برقی ها به یک سازمان واگذار میشود که وظایف اجرایی متعددی دارد و یک نهاد تخصصی نیز محسوب نمی شود حتما احتمال بروز نقص و حوادث احتمالی در پله برقی ها نیز بالا می رود.
«تبریک» یا «تسلیت» به مناسبت روز خبرنگار؟
روزنامه جمله به روز خبرنگار پرداخته و نوشته است؛ امروز ۱۷ مرداد است، روزی که در تقویم مناسبت های کشور روز خبرنگار نامگذاری شد و آنقدر مصیبت بر سر جامعه رسانه ای کشور رفته و میرود که در این یادداشت نمی دانیم باید این روز را به فعالان رسانه که تلاش دارند مشکلات جامعه را بازگو کنند اما خود با هزار مشکل درگیر هستند، تبریک بگوییم یا تسلیت ؟
اگر فعالان رسانه و خبرنگاران در ایفای رسالت خود کوتاهی کنند یا مانند آنچه که برخی سیاسیون و صاحبان قدرت توقع دارند، تنها آنچه که از آنان خواسته میشود را تحت پوشش قرار دهند، شاهد خواهیم بود جامعه پس از چند سال به نوعی رکود دچار خواهد شد. رکودی که در نهایت به شکل فریادهای اعتراضی خود را نشان خواهد داد و بر سر مدیران نهیب خواهد زد.
قابل ذکر است که در ایران آزادی بیان و آزادی رسانه ای وجود ندارد. برای مثال، نیلوفر حامدی، خبرنگار “روزنامه شرق” که اولین بار عکس مهسا امینی را در کما منتشر کرد، اواخر شهریور سال گذشته توسط نیروهای امنیتی در منزل خود بازداشت و اکنون در زندان اوین بسر میبرد. همچنین الهه محمدی خبرنگار “روزنامه هم میهن” خبرنگاری است که به شهر سقز رفت و گزارش مرگ مهسا امینی را تهیه کرد و این گزارش در روزنامه هم میهن منتشر شد. او در مهرماه پارسال توسط ماموران امنیتی بازداشت و اکنون در زندان اوین محبوس است. نازیلا معروفیان نیز روزنامه نگاریست که مصاحبه خود با پدر مهسا امینی را علیرغم دریافت هشدارها مبنی بر عدم انتشار این مصاحبه، منتشر کرد و هم اکنون در زندان اوین بسر میبرد.
پس لرزه های مهاجرت نیروی کار متخصص
روزنامه تجارت نوشته است؛ روند فزاینده مهاجرت نیروی کار یکی از چالش های اساسی ایران امروز است و این روند به ویژه از زمان فیلترینگ گسترده اینترنت شدت بیشتری گرفته و نیروی کار متخصص در حوزه تکنولوژی را نیز تحت تاثیر قرار داده است. آمارهای ارائه شده توسط سالنامه مهاجرت ایران نیز این روند ناامیدکننده را تأیید میکند. رصدخانه مهاجرت ایران در سال ۱۴۰۰، از ۲ برابر شدن میزان مهاجرت ایرانی ها در طول ۳۰ سال گذشته خبر داده بود. حالا آخرین بررسی های این رصدخانه نشان میدهد که با کاهش امیدواری اجتماعی، کاهش ثبات اقتصادی و کاهش آزادی های اساسی مثل دسترسی به اینترنت آزاد در کنار وضعیت وخیم اقتصادی، اجتماعی و سیاسی فنر فشرده مهاجرت ایرانی ها باز شده و هم اکنون مهاجرت عام و توده وار ایرانی ها گسترش یافته است.
بر اساس گزارش رصدخانه مهاجرت، ایران در حالی در آستانه یک موج مهاجرتی بزرگ است که سایر کشورهای جهان به سبب رشد فناوری، کمبود نیروی کار و نیاز به جذب سرمایه های انسانی مستعد نوآور و خلاق در حال رقابت شدید بر سر جذب سرمایه های انسانی نوآور هستند و برای جذب سرمایه های انسانی در حال تسهیل مقررات جذب مهاجران هستند. طبق گزارش این رصدخانه چند دلیل به عنوان دلایل اصلی مهاجرت ایرانیان مطرح شده که نکته جالب این پژوهش این است که تمامی این دلایل مربوط به اقتصاد کلان کشور و ناامیدی از تحول اقتصادی است. این پنج دلیل شامل شیوه حکمرانی و مملکت داری، بی ثباتی اقتصادی و فساد نهادینه کشور، تحریم ، نوسان ارزی، تورم و شرایط اقتصادی هستند. سال های گذشته تعداد دانشجویانی که برای تحصیلات دکترا به آمریکا و کانادا رفته اند به شدت افزایش داشته است. در مجموع هم این اتفاقات باعث میشود که ذخیره نیروی انسانی فعال به شدت کاهش پیدا می کند، تعدادی از آنها انگیزه ندارند که کار کنند و کسانی که میتوانند هم مهاجرت میکنند.
بازار بدون مشتری لوازم خانگی؛ رشد تولیدی که با رشد تقاضا همراه نبود
روزنامه اسکناس به بازار لوازم خانگی پرداخته است. سال گذشته تولیدات لوازم خانگی تا ۲۵ درصد رشد داشته و به نظر می رسد افزایش تولید میتواند در رشد اقتصادی کشور موثر باشد؛ اما به اعتقاد کارشناس بازار لوازم خانگی، رشد تولید دلیلی بر رشد اقتصادی کشور نیست. زیرا فقط افزایش میزان تولید به معنای موفقیت آن بخش اقتصادی نیست بلکه به همان میزان که رشد تولید محصولات اهمیت دارد، رشد تقاضا هم از اهمیت زیادی برخوردار است.
رشد تولید اگر همراه با تقاضا نباشد، باعث می شود که محصولات در انبارها نگهداری شوند و ماه ها طول بکشد تا محصولات به فروش برسند، که این به معنای خواب سرمایه و افزایش هزینه تمام شده کالا است. در نتیجه ادامه چنین روندی نه تنها به اقتصاد کشور کمک نمی کند که به بخش تولید ضربه میزند. بخش زیادی از تولید کنندگان لوازم خانگی چشم اندازی که برای خودشان متصور شده بودند، بسیار وسیع بود برای همین تجهیزات زیادی برای فعالیتشان خریداری کردند. در این رابطه بحث بر سر این است که در مساله تولید به جز یکی دو برند که سهم بسزایی را در بازار لوازم خانگی ایران دارند، سهم بقیه شرکت ها از بازار لوازم خانگی بسیار کوچک شده است.
وقتی میزان تقاضا کم شود، میزان تبلیغات کاهش پیدا می کند سرمایه در گردش هم با کاهش روبه رو می شود، همچنین ارایه تسهیلات هم کاهش می یابد. در نتیجه کم کم از میزان فروش کاسته شده و خدمات پس از فروش نیز ضعیف می شود. تمامی این ها یک پروسه است که تکرار می شود و شرایط تولید کنندگان را به مرور زمان تغییر می دهد. با توجه به شرایط اقتصادی که در حال حاضر بر جامعه و کشور حاکم است مردم قدرت خریدشان روز به روز بیشتر کاهش پیدا می کند.
