به گزارش فرانیوز، زندانیان سیاسی که نام آنها افشا نشده، در بیانیه خود عنوان کردند: ۱۹ مرداد سال ۱۴۰۲ یادآور بازداشت و زندانی شدن جمعی از چهارده زن و مردی ست که طی بیانیه‌ای از رهبر خواستند استعفا بدهد. پنج تن از آن چهارده تن، هم اکنون پای در پنجمین سال زندان زهرآگین خویش دارند.
آنها افزودند: آن چهارده زن و مرد مگر چه گفتند جز اینکه یک رهبر، چه اندازه می تواند به یک کشور لطمه بزند و دست به دار و ندار یک کشور ببرد و نابودش کند تا بشود به او گفت: “برو کنار…!؟ “
زندانیان سیاسی عنوان کردند: آن چهارده تن، مگر چه گفتند جز اینکه ملایان مصدرنشین؛ فرسوده ترین، پلاسیده ترین، پخمه ترین، مفتخوارترین، دروغگوترین، بی وطن ترین، پاسخ نگو ترین و مسئولیت ناپذیرترین جماعت جامعه اند که ناجوانمردانه همچنان اصرار بر مصدرنشینی دارند؟
آنان اظهار داشتند: آن چهارده تن بجز این که نوشتند : ۹۵٪ از سرداران بر سر کار سپاه؛ یا جاسوس اسرائیل و روس و انگلیس اند، یا دزد و آدمکش و مملکت فروش، چه گفتند که باید اکنون پای در پنجمین سال زندان این سالهای وادادگی و ورشکستگی و کشور فروشی سران جمهوری اسلامی داشته باشند؟
زندانیان سیاسی در ادامه نوشتند: آن چهارده زن و مرد، نه مانند مجتبی خامنه ای “ابر بدهکار” بانکی اند که با میلیارد میلیارد پول بی زبان مردم، در یک قلم، ابر سازه ای مانند “ایران مال” را با ویترین “علی انصاری” علم کند، نه مانند سردار قالیباف، دزد و پرستو پران و وطن فروش و آدمکش اند، نه مانند شیخ حسین طائب که یک پایش در بیت رهبری بود و پای دیگرش در سپاه، مستقیما برای اسرائیل جاسوسی کرده باشند، و نه چون هرزه خواران این سال های سرطانی جمهوری اسلامی چیزی برای خود خواسته اند یا انبار کرده اند.
این زندانیان تصریح کردند: چهارده زن و مردی که خواستار استعفای رهبر شدند، خود می دانستند پای در چه راهی گذارده اند. تاریخ به زودی بر روسپیدی آن چهارده تن و روسیاهی سران و سرسپردگان جمهوری اسلامی گواهی خواهد داد. بزودی سوراخ های اختفا برای سران و سرداران و ملایان جمهوری اسلامی قیمتی خواهد شد. مردم ایران بزودی دست به سوراخ های اختفا می برند و دزدان و آدمکشان و وطن فروشان این سال های پلشت را از مخفی گاه هایشان بیرون کشیده و در پیشگاه مردم غارت شده و سیلی خورده و کشته داده به محاکمه می کشند.
زندانیان سیاسی در پایان بیانیه تاکید کردند: آن روز دور نیست، در همین نزدیکی هاست. مردم ایران نشانی یک یک سوراخ های اختفا را به خاطر سپرده اند و خوب می دانند در بزنگاه فردای رهایی چه باید کرد. این مردم ایران… این سران و سرداران و ملایان و سرسپردگان جمهوری اسلامی، و این تاریخ و حافظه اش. قلم تاریخ از حافظه اش خون می گیرد و می نویسد. در حافظه تاریخ، سرنوشت نابکاران و نامردمان، چیزی جز گمشدن در هزار توی تاریک روسیاهی نبوده و نیست. باشیم و به چشم خود ببینیم!
خرداد ماه سال ۹۸، ۱۴ تن از فعالان سیاسی و مدنی با انتشار بیانیه‌ای خطاب به خامنه‌ای خواستار استعفای او و تغییر قانون اساسی ایران شدند.
آنها گفتند که قانون اساسی کنونی «مجلسی فرمایشی، دولتی بی اختیار، و قوه قضائیه‌ای غیرمستقل» ایجاد کرده است.
رضا مهرگان، زرتشت احمدی راغب، حوریه فرج‌زاده، عباس واحدیان شاهرودی، محمدحسین سپهری، جواد لعل محمدی، هاشم خواستار، محمد نوریزاد، محمد ملکی، گوهر عشقی، کمال جعفری‌یزدی، محمد مهدوی‌فر، محمدرضا بیات، محمد کریم‌بیگی این بیانیه را امضا کرده‌اند که با احضار، بازجویی، شکنجه و حبس مواجه شدند.
