به گزارش فرانیوز، امیرحسین میراسماعیلی روز یکشنبه ۲۹ مردادماه، در گزارش خود که در سایت خبری ایندیپندنت فارسی منتشر شده نوشت: بازیکنان و اعضای کادر فنی تیم‌های فوتبال در ایران، طی چندسال اخیر و بر اساس قوانین جدید مجبور شده‌اند تا پیش از آغاز لیگ، با حضور در ساختمان موسسه ایفمارک (مرکز ارزیابی‌های پزشکی و بازتوانی فوتبال ایران) آزمایش‌های مختلفی را برای ارزیابی میزان سلامتی و آمادگی جسمانی خود انجام دهند که تست اعتیاد نیز جزوی از آن است.
پیش از این نیز اخبار پراکنده‌ای در رسانه‌های ایران درباره اعتیاد برخی از ستارگان و بازیکنان شاغل در فوتبال ایران به مواد مخدر منتشر شده بود، اما اکنون بر اساس گفته‌های منبع آگاه در فدراسیون فوتبال، مثبت اعلام شدن تست اعتیاد دست‌کم ۳۰ بازیکن و چند مربی، رکوردی تازه به‌نظر می‌رسد.
این منبع آگاه در فدراسیون فوتبال که نخواست نامش فاش شود، به ایندیپندنت فارسی گفت: «حقیقت این است بر اساس جواب آزمایش‌های موسسه ایفمارک، در خون بیش از ۳۰ فوتبالیست آمفتامین مشاهده شده است و دلیل پر نشدن فهرست بازیکنان اکثر تیم‌های لیگ برتری نیز همین مورد است. همچنین باخبر شدیم که تست اعتیاد یک سرمربی و یک کمک‌مربی لیگ برتری نیز مثبت اعلام شد که سرمربی تیم صنعتی توانست با زد‌وبند و ساختن یک جواب آزمایش جعلی از همان هفته اول مجوز حضور روی نیمکت تیمش را کسب کند، اما آن کمک‌مربی همچنان محروم است.»
این منبع مطلع افزود مطمئن است که برخی از بازیکنان و مربیانی که اکنون در لیگ برتر ایران فعالیت می‌کنند و جواب آزمایش اعتیاد آنها در تست‌های ایفمارک منفی اعلام شده نیز به مواد مخدر اعتیاد دارند.
او توضیح داد: «ماجرا این است که در این مملکت می‌توان همه‌چیز را با پول خرید. این بازیکنان و مربیان نیز با پرداخت مبالغی به فردی که آزمایش را گرفته، ادرار فرد دیگری را جایگزین ادرار خود کرده‌اند و بدین طریق جواب آزمایش آنها منفی اعلام شده است. همه می‌دانیم که در سال‌های اخیر شمار زیادی از فوتبالیست‌ها و مربیان ایرانی، مشتریان ثابت کافه‌هایی شده‌اند که در توتون قلیان‌های خود انواع مواد مخدر مانند شیشه را جاسازی می‌کنند تا فرد مصرف‌کننده نشئه شود.
آمفتامین، یک محرک سیستم عصبی مرکزی است و مشتقات آن بعد از حشیش، رایج‌ترین مخدر غیرقانونی مصرفی در جهان به شمار می‌روند. علائم مصرف آمفتامین شامل بی‌خوابی، افزایش تمرکز، کاهش خستگی و کاهش اشتها است. این دارو مشتقات زیادی هم دارد که عملکردی شبیه هم دارند، ولی قدرت اثر آنها می‌تواند متفاوت باشد؛ مانند دگزامفتامین و مت امفتامین، یا همان شیشه.
در همین راستا، روزنامه خبرورزشی، در شماره روز ۲۹ تیرماه خود نیز در گزارشی با تیتر «فرار چند ستاره لیگ برتری از تست دوپینگ؛ سرمربیان از دادن تست اعتیاد طفره می‌روند!»، ضمن اشاره به استفاده احتمالی شماری از داوران لیگ برتری از مواد مخدر و همکاری آنها با بنگاه‌های شرط‌بندی، نوشته بود: «تمام بازیکنان موظف به حضور در آزمایش‌های ایفمارک هستند اما برخی مربیان قانون را دور می‌زنند و برای آزمایش به آزمایشگاه‌های دوست و آشنا می‌روند و نتایج دلخواه خود را به ایفمارک ارائه می‌کنند. صدالبته ایفمارک مثل ستاد مبارزه با دوپینگ، ابزاری برای برخورد با دوپینگی ها ندارد و حکم محرومیت و محکومیت هم نمی‌دهد و فقط گزارش محرمانه به باشگاه ها و فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ می‌فرستد تا آنها در جریان حقایق قرار بگیرند. با این وجود کم نیستند مربیانی که به دلیل اعتیاد به مواد مخدر یا مصرف قرص‌های خاص، از حضور در ایفمارک طفره می‌روند و با تست‌های دستکاری‌شده روی عادت‌های خود سرپوش می‌گذارند.»
در سال‌های اخیر، بارها این نقد به بازیکنان فوتبال در ایران مطرح شده است که چرا توانایی دوندگی کافی و استاندارد را طی ۹۰ دقیقه ندارند و معدل دوندگی بازیکنان ایرانی بسیار کمتر از فوتبالیست‌های سایر کشورها است. سوالی که اکنون با افشا شدن گسترش شدید مواد مخدر میان فوتبالیست‌ها، رسیدن به پاسخ آن چندان سخت نیست.
همچنین بارها تصاویری از قلیان کشیدن ستارگان فوتبال ایران، مانند بازیکنان دو تیم محبوب پایتخت در کافه‌ها و قلیان‌سراها، در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که موجی از انتقاد فوتبال‌دوستان را به‌همراه داشت، اما حالا به نظر می‌رسد که همزمان با افت فاحش کیفیت فوتبال ایران، این قشر متمول از کشیدن قلیان به مصرف موادر مخدر صنعتی نیز روی آورده‌اند.
