یک رسانه داخلی: سعید حدادیان استاد دانشگاه تهران شد

به گزارش فرانیوز، وب‌سایت «انصاف نیوز»، با انتشار برگه انتخاب واحدهای درسی یکی از دانشکده‌های دانشگاه تهران ادعا کرد که «دانشگاه تهران در ترم جدید به علی اصغر حدادیان نایینی معروف به سعید حدادیان، واحد تخصصی در مقطع کارشناسی ارشد برای تدریس داده است.»

این وب‌سایت خبری عنوان کرده که حدادیان قرار است درس «تحلیل متون نظم پایداری» را تدریس کند.

روند خراج اساتید قدیمی و منتقد از دانشگاه‌ها و جذب افراد حامی جمهوری اسلامی به عنوان مدرس دانشگاه همچنان ادامه دارد.

اواخر مرداد ماه یک استاد دانشگاه شریف در واکنش به تلاش‌های جمهوری اسلامی برای یکدست‌سازی فضای دانشگاه‌ها، جذب مخفیانه ۱۵۰۰۰ عضو هیات علمی همسو با سیاست‌های حکومت را فاجعه و سکوت جامعه علمی را خیانت به ایران خواند.

طی روزهای گذشته، در ادامه اعمال فشار نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی بر اساتید معترض دانشگاه‌های کشور، دو عضو هیات علمی فلسفه هنر دانشگاه هنر تهران از تدریس در دانشگاه منع شدند.

شوراهای صنفی دانشجویان کشور اعلام کرد: امیر مازیار و مسعود علیا از اعضای هیات علمی فلسفه هنر دانشگاه هنر تهران ممنوع التدریس شدند.

بر اساس این گزارش، مسعود علیا که پیشتر مدیر گروه فلسفه هنر بود، از این سمت کنار گذاشته شد و درس‌های او در ترم آینده حذف شدند.
همچنین امیر مازیار که در دوران اعتراضات سال گذشته در روندی غیرقانونی تعلیق شده بود، به کلی از تدریس در این دانشگاه منع شد.

این دو استاد پیشتر در خصوص سرکوب دانشجویان واکنش نشان داده و بیانیه‌ای در اعتراض به سرکوب‌ها نیز امضا کرده بودند.

از سویی دیگر، حسن باقری‌نیا، عضو هیات علمی گروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه حکیم سبزواری که پیش‌تر تعلیق و حقوق او قطع شده بود، همچنان بدون هیچ توضیحی محروم از تدریس‌ است و در نیمسال تحصیلی جدید، درسی به این استاد اختصاص نیافته است.

این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که پرونده‌ این استاد در دادگاه‌های مشهد و بجنورد مختومه شده است و هیچ ابلاغیه‌‌ای مبنی بر قطع حقوق و تعلیق برای او ارسال نشده است‌‌.

در روزهای گذشته خبرگزاری هرانا عنوان کرد که اخراج، تعلیق، عدم تمدید قرارداد و بازنشستگی اجباری از جمله شرایطی است که این اساتید با آنها روبه‌رو شده‌اند.

اسامی این اساتید عبارت‌اند از: محمدرضا نظری نژاد، رهام افغانی، علی شریفی زارچی، داریوش رحمانیان، حمیده خادمی، آمنه عالی، مهدی خویی، عزیز شفیعی زرقانی، بهارک اختردانش، محمدمهدی علومی، راحله علی مراد زاده، وحید عیدگاه، جواد بشری، میلاد عظیمی، لیلی ورهرام، قاسم عزیزی، حسین مصباحیان، آرش بیدالله خانی، شیرزاد آزاد، آذین موحد، مهدی مطیع و محمد سلطانی.

در هفته‌های اخیر نیز علی شریفی زارچی از جذب مخفیانه پانزده هزار «عضو هیات علمی همسو» با نظام خبر داد.

وی در حساب اکس (توئیتر سابق) نوشت: در گروه‌های دانشگاهی سندی منتشر شد که نشان می‌دهد دولت رییسی مخفیانه فرایند جذب ۱۵۰۰۰ عضو هیات علمی همسو را به صورت سهمیه‌ای، فوری و خارج از چارچوب علمی موجود دانشگاه‌ها آغاز کرده. این فاجعه یعنی مثلاً تزریق ۱۰۰ نفر به هر دانشگاه علوم پزشکی. سکوت جامعه‌ی علمی خیانت به ایران است.

این عضو هیئت علمی بیوانفورماتیک و هوش مصنوعی دانشگاه صنعتی شریف، از جمله استادانی بود که در پی حمایت از دانشجویان معترض در سال گذشته از سوی ماموران امنیتی احضار شد.

از سویی دیگر، استادان منتقد یا غیرهمسو با سیاست‌های حکومتی در سالهای گذشته همواره با فشارهای امنیتی، اخراج، تعلیق یا بازنشستگی اجباری مواجه شده‌اند.

در تازه‌ترین نمونه، یکی از اساتید جامعه‌شناسی دانشگاه علامه تهران توسط مدیران این مرکز آموزشی اخراج شد که سبب برانگیختن اعتراض دانشجویان شده است.

در ادامه موج تعلیق و اخراج اساتید معترض یکی از اساتید جامعه‌شناسی دانشگاه علامه تهران توسط مدیران این مرکز آموزشی اخراج شد که سبب برانگیختن اعتراض دانشجویان شده است.

مهدی خویی با انتشار مطلبی در اینستاگرام از اخراج خود پس از هفت سال تدریس در دانشگاه علامه طباطبایی خبر داد.

وی نوشت: من مهدی خویی، معلم جامعه‌شناسی در‌ دانشگاه علامه که به کسی باجی نداد و خدایش می‌داند که خود را تنها و فقط به مردم و دانشجو متعهد می‌دید، بعد از ۷ سال تدریس نامه‌ قطع همکاری (اخراج) گرفته‌ام. از خانه‌‌ام یعنی دانشگاه درحال رانده شدن هستم و مستاصلم که از این ظلم شکایت به کجا برم.

همزمان دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه با انتشار بیانیه‌ای به اخراج مهدی خویی اعتراض کردند.

دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی عنوان کردند: این روزها بر همگان آشکار است که دانشگاه و به خصوص دانشکده علوم اجتماعی، قلب تپنده‌ی ایستادگی و مقاومت بر علیه ظلمی است که بر پیکر زخم‌خورده‌ علم و حقیقت روا داشته می‌شود. از این رو است که تیر صد شعبه‌ سرکوب و ستم نیز همواره این قلب رنجور اما تپنده را نشانه می‌رود. از تعلیق دانشجو گرفته تا تهدید و اخراج معدود اساتید جان به در برده از خفقان کشنده موجود، همه و همه تلاش‌های مذبوحانه سرسپردگان استبداد برای از میان بردن این سنگر بر جای مانده است.

آنها تاکید کردند: دانشگاه خانه‌ ماست، نه پادگانی برای قلدری‌های خودسرانه و فراقانونی آقایان. اگر می‌خواهید این خانه را از ما بگیرید، باید بر سرش با صاحبان حقیقی آن زورآزمایی کنید.