کیوسک امروز؛ وضعیت خونبار برخورد با حیات وحش/ عقب نشینی از فناوری؟/ مهاجرت در بین رتبه های برتر کنکور/ مدارس دولتی برای ثبت نام “جا ندارند”/ صادرات خودروی ترکیه ۳۷۵ برابر ایران/ طلب کشاورزان چه زمانی پرداخت می شود؟/ تداوم قاچاق آثار اجتماعی سینمای ایران

به گزارش فرانیوز نگاهی داریم به عناوین و گزارشات چند روزنامه صبح کشور که در ادامه می خوانید.

وضعیت خونبار برخورد با حیات وحش

روزنامه اعتماد نوشته؛ شاید ماهی نیست که حیوانی را در تصادفات نکشیم. خبرها کم نیست از تصادف در جاده میامی به سبزوار؛ از جاده‌های جنوب و شمال هر چند ماه خبر تصادفی خونین می‌شنویم که پلنگ و یوزپلنگ و گرگ و خرس در تصادف کشته شدند. کاش داستان به اینجا ختم می‌شد، اما حتی جوامع محلی ما هم به آنان رحم نمی‌کنند. کافی است نگاهی به اخبار بیندازیم؛ چندی پیش پلنگی از گرسنگی به آغل زد و دامدار در آغل را دید و به او حمله نکرد. تا اینجای کار یعنی آن حیوان وحشی قدرتی برای ضربه زدن به انسان ندارد، اما دامدار با دولول کالیبر ۱۲ به پلنگ شلیک کرد. چرا؟ مگر بارها محیط زیست قول نداده بود که به جوامع محلی که مورد حمله حیوانات وحشی قرار میگیرند، خسارت می‌ دهد؟ اما حالا بعضی از کارشناسان می‌گویند جوامع محلی اعتمادی به وعده‌ها ندارند و ناگزیر خودشان دست به کار می‌شوند. به نظر میرسد سازمان حفاظت از محیط زیست از تماشای مرگ و میر حیوانات لذت میبرد.

عقب نشینی از فناوری؟

روزنامه شرق از مشکلاتی که برای حوزه تکنولوژی به وجود آمده نوشته؛ فیلترینگ اینترنت و آزمون و خطای ایمیل مرورگر و پیام رسانی ملی تنها گرفتاری های اقتصاد دیجیتال در ایران نیستند و در بازار سخت افزار ایران هم تجربه ناموفق تولید رایانه و موبایل ثبت شده است؛ اما این پایان ماجرای اقتصاد فناوری در کشور نیست و واردکنندگان سخت افزار میگویند دولت تکنولوژی را در فهرست کالاهای لوکس گنجانده و چنان بوروکراسی عریض و طویل و سخت گیرانه ای برای واردات آن قائل شده است که حالا ایران نه تنها از اقتصاد دیجیتال جهان بلکه از کشورهای منطقه هم با فاصله زیاد عقب افتاده است. آرمان امروز نیز به تعرفه ها پرداخته و میگوید؛ به نظر میرسد سیاست های دولت برای تولید ملی و ممنوعیت واردات به بخش تلفن همراه نیز رسیده است. هر چند به دلیل نیاز به تکنولوژی بالا در این زمینه، هنوز مساله آنقدر جدی نشده است. افزایش میزان تعرفه حقوق ورودی موبایل چه برای تلفن های همراه زیر ۶۰۰ دلار و بالای ۶۰۰ دلار خبر دیگری بود که از سوی رئیس کل گمرک اعلام شد. دلیل افزایش تعرفه ورودی تلفن های همراه “حمایت از تولیدات داخلی” عنوان شده است.

محمدرضا عالیان کارشناس موبایل درباره تولید تلفن همراه ملی گفت: اساسا چیزی به نام تلفن همراه ملی نداریم تلفن همراه ملی یک فرایند دارد که به دلیل تکنولوژی بالای آن نمی تواند اجرا شود و اصلا دلیل هم ندارد که وارد آن حوزه شویم عالیان با اشاره به تجربه تولید ملی در حوزه خودرو افزود: ساختار حمایتی در کشورهایی چون چین اینگونه نبوده است. دولت در آن کشورها حمایت صددرصدی داشت، اما این به معنی توقف واردات نبود.

مهاجرت در بین رتبه های برتر کنکور

روزنامه آفتاب یزد میگوید؛ گزارشی که اخیرا از گردهمایی رتبه های برتر کنکور منتشر شده، نشان میدهد که این افراد هنوز وارد دانشگاه نشده اند و تازه یک ماه بعد قرار است عنوان «دانشجو» داشته باشند اما از همین الان در فکر مهاجرت هستند و بعضی هایشان حتی از حالا کشور مقصدشان را هم انتخاب کرده اند. هر چند مهاجرت یا باقی ماندن در کشور تصمیمی است که کاملا در حوزه اختیارات شخصی است اما از منظر مدیریت کلان جامعه باید بدان به طور جدی تر نگاه کرد چرا که ادامه سیاست های کنونی در عرصه های سیاسی، بین المللی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی علاوه بر تشدید فرار مغزها به گسترش فرار دست های ماهر و سرمایه ها نیز منجر خواهد شد. کمتر کشوری در جهان وجود دارد که نسل جوان آن تا بدین اندازه در اندیشه مهاجرت از سرزمین مادری و خانه پدری باشند.

مدارس دولتی برای ثبت نام “جا ندارند”

روزنامه ابرار نگاهی داشته به مشکلات ثبت نام دانش آموزان در مدارس دولتی؛ ثبت نام یکی از مشکلات همیشگی برای اولیا، مدارس و آموزش و پرورش است و در حالی که حداقلی ترین حق یک دانش آموز، ثبت نام در مدرسه است اما گاهی این موضوع به سادگی امکان پذیر نیست و به بهانه هایی چون “جا نداریم یا خارج از محدوده هستید”، خانواده ها باید توان و انرژی بسیاری را صرف رفت و آمد در مسیر مدرسه و منطقه کنند. بسیاری از منتقدان سیستم فعلی آموزش معتقدند که طی چند سال اخیر آموزش و پرورش با ایجاد مدارس خاص و متنوع، عدالت آموزشی را زیر پا گذاشته است و با ایجاد مدارسی با عناوین مختلف همچون تیزهوشان، شاهد و نمونه دولتی و … تعداد اندکی مدرسه باقی مانده است تا مردم عادی بتوانند فرزند خود را آنجا ثبت نام کنند. از سوی دیگر، عدم تناسب کیفیت در مدارس دولتی، واقعیت انکار ناپذیر این روزهای مدارس است که چالش ثبت نام را جدی کرده است.

صادرات خودروی ترکیه ۳۷۵ برابر ایران

روزنامه اقتصاد ملی میزان صادرات خودروی ایران و ترکیه را با هم مقایسه کرده است؛ صادرات خودروی ترکیه در ۳ ماهه مارس تا می ۲۰۲۳ معادل ۱۲ میلیارد دلار بوده که ۳۷۵ برابر صادرات خودروی ایرانی است که نشان میدهد تولید در ایران به هیچ وجه صفت صادرات محور بودن را یدک نمی کشد. بررسی وضعیت صادرات خودرو در سال گذشته نشان میدهد که طی یک سال تنها ۳۷.۸ میلیون دلار خودرو و ۱۳ میلیون دلار قطعه صادر شده است. بنابراین در مجموع ارزش صادرات خودرو و قطعه کشور در سال ۱۴۰۱ در حدود ۵۱ میلیون دلار بود. یعنی صنعت خودروسازی ایران پس از ۶۰ سال فعالیت تنها توانسته ۵۱ میلیون دلار خودرو و قطعه صادر کند و عملا نقش خاصی در صنعت خودروسازی دنیا نداشته باشد. در اینجا می توان به صنعت خودروسازی ترکیه اشاره کرد که هنوز به ۳۰ سالگی نرسیده اما با برنامه ریزی دقیق امروز می تواند به بیش از ۲۰۰ کشور و منطقه خودمختار از جمله فرانسه، ایتالیا، آلمان، اسپانیا، بریتانیا، لهستان، مصر، اسلوونی و آمریکا خودرو صادر کند؛ به شکلی که در سال ۲۰۲۲ این کشور از صادرات خودرو و متعلقات آن ۳۱.۵ میلیارد دلار کسب کرد.

طلب کشاورزان چه زمانی پرداخت می شود؟ کارد به استخوان گندمکاران رسیده است

روزنامه امروز به نارضایتی گندمکاران پرداخته، گندمکارانی که چندوقتیست میگویند مطالباتشان پرداخت نشده است؛ در حالی زمان مشخصی برای پرداخت مطالبات گندمکاران از سوی مسئولان امر اعلام نمی شود که کارشناسان معتقدند این عدم شفاف سازی موجب بی اعتمادی کشاورزان شده و این امر تولید سال بعد را تهدید می کند. گندم از جمله محصولات استراتژیک کشاورزی است که برای تولید و تحویل هر چه بیشتر آن به دولت اقداماتی غالبا صورت می گیرد. این در حالی است که تجربه نشان داده که همواره در پرداخت مطالبات گندمکاران از سوی مسئولان تعلل هایی انجام میشود و امسال نیز بیش از سال های قبل پرداخت این مطالبات به تاخیر افتاده و صدای گندمکاران در آمده است.

نگاهی به تداوم قاچاق آثار اجتماعی سینمای ایران و سکوت مسئولان نسبت به این رخداد

روزنامه جمله از قاچاق آثار سینمایی نوشته و در عین حال میگوید این قاچاق ها خراشی بر آثار زرد وارد نمیکند؛ قاچاق آثار سینمایی پیش از اکرانشان روی پرده نقره ای اتفاقی نیست که مختص امروز و دیروز باشد و اگرچه اخیرا پرتکرار شده و سرمایه مادی و معنوی آثار تولید شده را به باد فنا می دهد اما سال هاست که گریبان سینماگران ایرانی را گرفته است. یک بار یا نهایتا دوبار میشود دلیل و بهانه های مسئولان مربوطه برای این سهل انگاری را پذیرفت؛ اما برای بار سوم و دفعات بعد دیگر غیر قابل بخشش است؛ مخصوصا که وقتی شواهد و عینیاتی را کنار هم جمع بندی میکنیم و در می یابیم که گویی عدالت در حال رعایت شدن نیست و این معضل تنها گریبان آثار اجتماعی را میگیرد و کوچکترین خراشی روی آثار زرد کمدی و ملی نمی افتد.