به گزارش فرانیوز، نگاهی داریم به عناوین و گزارشات چند روزنامه صبح کشور که در ادامه می خوانید؛
روزنامه اعتماد نوشت؛ ماجراجویی‌های نتانیاهو منطقه را در آستانه جنگی فراگیر قرار داده است
این مطلب به قلم سید حسین موسوی، ریاست مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه است؛
بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم اسراییل خواهان ادامه نبرد علیه مردم غزه است. او خواستار پیروزی کامل و نابودی حماس است، درحالی که نتوانسته است در طول بیش از ۱۲۰ روز جنگ حتی یک گروگان آزاد کند. به نظر می‌رسد او باز هم در تلاش است که زمان بخرد، زیرا در ایجاد یک پیروزی قاطع بر حماس شکست خورده است.
او نتوانسته است ثابت کند که توانایی یکسره کردن کار و نابودی حماس را دارد. بسیاری نیز بر این باورند در صورتی که نتانیاهو آتش‌بس را بپذیرد، زندگی سیاسی‌اش به پایان می‌رسد و باید به جامعه یهودی حساب پس بدهد.
بدیهی است نتانیاهو نباید از این جنگ پیروز خارج شود، زیرا نه فقط قدرتش بیشتر تثبیت خواهد شد بلکه به اهداف و ماجراجویی‌های بزرگ‌تری نظیر حمله به لبنان خواهد اندیشید. از سوی دیگر امریکایی‌ها و متحدان غربی او نیک می‌دانند که ادامه جنگ به خونریزی بیشتر مردم بیگناه خواهد انجامید و اوضاع را از کنترل خارج خواهد کرد. ماجراجویی‌های نتانیاهو می‌تواند منطقه را با خطر یک جنگ تمام عیار روبه‌رو کند. افزون بر آن، حمایت امریکا از اسراییل به حمایت بایدن از نتانیاهو تعبیر می‌شود، امری که اثرات منفی گسترده‌ای برای رییس‌جمهور امریکا و حزب دموکرات در انتخابات پیش رو خواهد داشت و بنابراین ابتکار توافق ابراهیم نیز که امریکا بنیانگذار آن بود تا اطلاع ثانوی به تعلیق سپرده خواهد شد، زیرا عربستان و دیگر کشورهای عرب حوزه خلیج‌فارس ایجاد دو دولت را شرط عادی‌سازی روابط می‌دانند، امری که نتانیاهو به آن تن نمی‌دهد و پرونده توافق ابراهیم را از پرونده فلسطینی‌ها جدا می‌کند.
«رفح» در باریکه غزه آخرین شهری است که نتانیاهو در پی ویرانی آن است. او می‌گوید تا حماس در رفح باشد، جنگ را پایان نخواهد داد.
ارزیابی‌ها نشان می‌دهد بین ۲/۱ تا ۴/۱ میلیون شهروند فلسطینی در رفح به‌سر می‌برند، صدها هزار پناهجو به این شهر پناه برده و شهر پر از آوارگان است. انجام عملیات علیه شهر رفح می‌تواند به کشتارهای وحشیانه مردم بی‌دفاع و بی‌پناه بیشتری منجر شود.
گفته می‌شود حتی اعضای شورای جنگ اسراییل «بنی گانتس» و «گادی ایزنکوت» و حتی «گالانت» و «هالیوی» از متحدان نتانیاهو نیز با چنین اقدامی مخالفند و خواهان اولویت‌بخشی به آزادی گروگان‌های اسراییلی در غزه هستند. البته آزادی گروگان‌ها از طریق عملیات نظامی از ریسک بالایی برخوردار است، زیرا احتمال کشته شدن همه آنان در صورت سخت شدن کار بر حماس متصور است. «رونی یشای» نویسنده اسراییلی در «یدیعوت آحرنوت» در همین رابطه می‌نویسد؛ ۵ سناریو برای یحیی سنوار فرمانده عملیات حماس در غزه وجود دارد، نخست آنکه سنوار بپذیرد همراه با تضمین برای عدم ترورش باریکه غزه را ترک کند، دوم آنکه خود را تسلیم کند و گروگان‌ها را در مقابل آزادی اسرای فلسطینی در اسراییل معامله کند. سوم آنکه مانند هیتلر خودکشی کند، چهارم آنکه اسراییل عملیات خود را برای کشتن او در رفح آغاز کند، در این صورت نیز همه گروگان‌ها همراه او کشته خواهند شد و پنجم آنکه واحدهای ویژه اسراییل به پناهگاه سنوار وارد شده، او را بکشند یا بازداشت کنند و گروگان‌ها را آزاد کنند.
او می‌نویسد نتانیاهو در پی سناریوی پنجم یعنی دستگیری سنوار است و در عین حال در پی آن است تا چهار گردان حماس را در این شهر قلع و قمع و گروگان‌ها را آزاد کنند.
به نظر می‌رسد سناریوی موردنظر نتانیاهو بیش از حد تخیلی است، زیرا امکان کشته شدن گروگان‌های اسراییلی در چنین شرایطی بیش از حد محتمل خواهد بود. کشورهای عرب در بیانیه‌ها و اقدامات دیپلماتیک متعددی مخالفت خود را با این لشکرکشی اعلام کرده‌اند، بیانیه وزارت خارجه عربستان نسبت به پیامدهای بسیار خطیر این حمله هشدار داده است. قطر نیز برای جلوگیری از این اقدامات به شورای امنیت شکایت برده است.
پیشنهاد آتش‌بس برای آزادی گروگان‌ها که در مذاکرات پاریس به جنبش حماس ارایه شد، با موافقت ضمنی و نیز طرح جدیدی از سوی حماس در همان چارچوب روبه‌رو شد. اگرچه امریکایی‌ها آن را «اندکی زیاده‌خواهانه» قلمداد کردند، اما در مجموع به نظر می‌رسد که غرب با فرآیند تداوم مذاکرات موافق است.
در جهان عرب نیز طرح حماس به گفته کارشناسان طرحی معقول و منطقی تلقی شد، اما مخالفت قاطع نتانیاهو مسیر را به بن‌بست کشانده است، اگرچه هنوز محافل ذی‌نفع به تداوم مذاکرات خوش‌بین هستند. در این مورد اولویت در طرح پاریس با آزادی گروگان‌ها و آتش‌بس محدود ۴ ماهه بود، درحالی که اولویت در طرح حماس با آتش‌بس دایمی و خروج سربازان اسراییلی و موازنه در آزادی گروگان‌ها با اسرای فلسطینی بود.
ظاهرا نتانیاهو بقای خود را در مخالفت با هرگونه راه‌حل دیپلماتیک می‌داند.
گفته می‌شود صالح العاروری از اعضای جنبش حماس که اخیرا در لبنان ترور شد، یکی از برجسته‌ترین حامیان آشتی بین جناح‌های فلسطینی رقیب بود تا بتواند انسجامی را برای ایجاد طرح
دو دولت فراهم کند.
گفته می‌شود او در حال مذاکره برای امکان‌سنجی اقدام حماس در ساختار دولت خودگردان فلسطینی بود تا شرایط لازم را برای وجود یک دولت فلسطینی مقتدر فراهم کند.
«العاروری» همچنین عمیقا درگیر انسجام تشکیلاتی حماس در کرانه باختری بود تا کرانه غربی نیز به طور کامل به جریان نبرد با اسراییل ملحق شود. گفته می‌شود او تلاش می‌کرد از طریق روابط خوبی که با جنبش فتح دارد زمینه چنین وحدتی را فراهم کند.
ترور او نیز حاکی از آن است که نتانیاهو با هرگونه نشانه‌ای که دلالت بر انسجام در جبهه فلسطینی برای ایجاد یک دولت مستقل باشد به شدت برخورد می‌کند و اساسا در پی پایان جنگ نیست.
دلایل زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد نتانیاهو در بلندپروازی‌های خود موفق نخواهد بود، زیرا اقدامات همه‌جانبه شبکه مقاومت در چندین جبهه نشان داد، اسراییل دیگر به تنهایی قادر به حفظ امنیت خود نیست و اگر حمایت‌های بی‌دریغ امریکا و متحدانش نبود رژیم اسراییل بسیار سریع در هم می‌شکست. امریکا با ایجاد پل هوایی برای کمک‌رسانی گسترده تسلیحاتی و پشتیبانی نظامی از یک‌سو و قرار دادن ناوگان‌های خود در دریای سرخ و دریای مدیترانه در حالت تهاجمی جنگی و انتقال فناوری و با دنباله‌روی کورکورانه از سبک‌سری‌های نتانیاهو، نشان داد اسراییل دیگر به تنهایی قادر به حفاظت از خود نیست.
همچنین تحولات میدانی و شگفتی عملیاتی که از همان ابتدای توفان الاقصی مشاهده شد، ضعف مفرط اسراییل را در دفاع از خود نشان داد.
در جبهه شمال نیز حزب‌الله با نفوذ در سامانه‌های دفاعی پیشرفته اسراییل با کاربرد و رونمایی موشک‌های هدایت شونده که قابل مقایسه با سلاح‌های بسیار مدرن جهان امروز است، قواعد درگیری را تغییر داد.
حزب‌الله با هدف قرار دادن اتاق عملیات اسراییل به عنوان بزرگ‌ترین ایستگاه جاسوسی این رژیم در شمال فلسطین اشغالی، آن را منهدم کرد.
موشک‌های هدایت شونده که توسط سامانه‌های تصویری با دقت کنترل و مدیریت می‌شد، شگفتی اسراییل را برانگیخت. همچنین اقدامات انصارالله و ارتش یمن در دریای سرخ علیه بندر ایلات اسراییل همراه با شگفتی‌های پهپادی، قایق‌های جنگی، موشک‌ها و عملیات اطلاعاتی، امریکا و متحدانش را مجبور به ورود جنگ برای حمایت از اسراییل کرد. این شبکه فعال مقاومت با اقدامات نیروهای مقاومت عراق نیز تکمیل‌تر شد، همه این امور درحالی بود که جمهوری اسلامی مستقیما در امور دخالتی نداشت.
مثال‌های فوق کافی است نشان دهد قواعد درگیری و توازن‌ها تغییر کرده است. شاید به همین دلیل باشد که امریکا و متحدان غربی آن شدیدا نگران توسعه صحنه نبرد هستند، زیرا کسی چه می‌داند، شاید شگفتی‌سازهای دیگری هم در راه باشد. اما در حال حاضر باتوجه به تحلیل شیوه رفتاری نتانیاهو به نظر می‌رسد راه‌حل دستیابی به یک آتش‌بس دایم و پذیرش طرح حماس برای طرفین راه مناسبی باشد، شاید گزینه مذاکرات مهم‌ترین راه‌حل برای مهار نتانیاهو و متحدان تندروی او باشد.
روزنامه جوان نوشت: خسارت ناترازی بنزین فقط ۵ میلیارد دلار نیست!
مصرف بنزین ریپ می‌زند و صنعت فشل خودرو با مدیران ناکارآمدش متهم اصلی این وضعیت هستند و ظاهراً هم کسی زورش به تغییر وضع موجود نمی‌رسد. ناترازی بنزین تا حدی پیش رفته است که یکی از ابرچالش‌های حوزه‌انرژی پیش‌بینی می‌شود، بنابراین اهمیت حل این ناترازی آنجاست که ناوگان حملونقل کشور و به طور کلی رفت‌و‌آمد مردم با ناترازی بنزین تشدید خواهد شد. البته حجم خسارت ناترازی بنزین فقط ۵ میلیارد دلار واردات آن نیست، بلکه اقدامات قیمتی و غیرقیمتی برای تأمین امنیت انرژی کشور نیز باید به این سیاهه اضافه شود. البته اقداماتی نظیر توسعه سبد سوختی خودرو‌های سواری، دوگانه‌سوز‌کردن خودرو‌های بنزینی، توسعه ناوگان حملونقل شهری و تسهیل تولید خودرو‌های برقی در کنار کاهش هزینه‌های واردات خودروی برقی اثرگذار است، به شرطی که عملیاتی شوند. با وضعیت بد سرانه مصرفی بنزین که به دلیل کیفیت موتور خودرو‌های داخلی و حجم بالای سوخت آنهاست، هر چه قدر هم تولید بنزین افزایش پیدا کند، باز هم امکان رسیدن و تلاقی و تعادل ایجادکردن بین مصرف افسارگسیخته و تولید نیازمند سرمایه‌گذاری بالا نخواهد شد. ایران در حال حاضر مانند بسیاری از کشورهای دیگر با چالش‌های مرتبط با ناترازی بنزین مواجه است که می‌تواند منجر به بی‌ثباتی اقتصادی و نگرانی‌های معیشتی و امنیتی برای کشور شود. برای پرداختن به این موضوع، توسعه راه‌حل‌های پایداری که وابستگی به مصرف بنزین را کاهش می‌دهد، بسیار مهم است. توسعه سبد سوخت خودرو‌های سواری گسترش سبد سوخت خودرو‌های سواری ایران یک استراتژی کلیدی برای کاهش ناترازی بنزین است. با تنوع بخشیدن به گزینه‌های سوخت، کشور می‌تواند وابستگی به بنزین را کاهش دهد و از منابع انرژی جایگزین استفاده کند. دو جایگزین امیدوارکننده گاز طبیعی فشرده (CNG) و برق هستند. افزایش سهم مصرف CNG به عنوان سوخت خودرو‌های سواری ترویج CNG به عنوان سوخت جایگزین می‌تواند مصرف بنزین در ایران را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. CNG یک گزینه تمیزتر و مقرون به صرفه‌تر در مقایسه با بنزین است که آن را به انتخابی جذاب برای دارندگان خودرو تبدیل می‌کند. برای تشویق پذیرش CNG، دولت ایران باید در توسعه زیرساخت سوخت‌گیری CNG در سراسر کشور سرمایه‌گذاری کند. ارائه مشوق‌هایی مانند معافیت‌های مالیاتی و یارانه‌ها برای کیت‌های تبدیل CNG در خودرو‌های موجود نیز می‌تواند پذیرش این سوخت را تسریع کند. استقبال از برق به عنوان منبع سوخت برای خودرو‌های سواری توسعه خودرو‌های الکتریکی (EVs) راه‌حلی امیدوارکننده برای ناترازی بنزین در ایران ارائه می‌دهد. خودرو‌های برقی آلاینده‌های خروجی صفر دارند و می‌توانند وابستگی کشور به سوخت‌های فسیلی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. دولت باید با کاهش تعرفه واردات و اعطای یارانه برای خرید خودرو‌های برقی مشوق تولید و واردات خودرو‌های برقی باشد. علاوه بر این، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های شارژ و تحقیق و توسعه در فناوری باتری، رشد بازار خودرو‌های الکتریکی در ایران را تسهیل خواهد کرد. دوگانه‌سوزشدن خودرو‌های بنزینی رویکرد دیگر برای کاهش مصرف بنزین، ترویج گزینه‌های سوخت دوگانه مانند خودرو‌های CNG یا هیبریدی است. خودرو‌های دوگانه‌سوز به رانندگان این امکان را می‌دهند که بین بنزین و سوخت جایگزین سوئیچ و انعطاف‌پذیری را فراهم کنند و اتکا به یک منبع واحد را کاهش دهند. دولت می‌تواند مشوق‌هایی را برای تبدیل خودرو‌های بنزینی به سیستم‌های دوگانه‌سوز فراهم و صاحبان وسایل نقلیه را تشویق کند تا در صورت امکان از سوخت‌های جایگزین استفاده کنند. اصلاح یارانه بنزین به نفر در کنار توسعه همگون ناوگان حملونقل شهری تمرکز بر اصلاح نظام یارانه انرژی در بخش بنزین و توسعه ناوگان حملونقل شهری می‌تواند به کاهش ناترازی بنزین در ایران کمک شایانی کند. اعمال سهمیه بنزین به ازای هر نفر، محدود به مصرف معمولی معادل ۲۰ لیتر برای هر نفر در ماه، افراد را تشویق به مصرف مؤثرتر بنزین و جلوگیری از مصرف بی‌رویه می‌کند. این کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که بنزین عمدتاً برای اهداف اساسی استفاده می‌شود و در عین حال فشار بر ذخایر سوخت کشور کاهش می‌یابد. علاوه بر این، سرمایه‌گذاری در توسعه ناوگان حملونقل شهری کارآمد و پایدار از جمله اتوبوس‌ها، تراموا‌ها و سیستم‌های مترو می‌تواند تقاضا برای خودرو‌های مسافربری فردی را کاهش دهد. با ارائه گزینه‌های حملونقل عمومی قابل اعتماد و مقرون به صرفه، افراد ممکن است تمایل بیشتری به استفاده از حملونقل عمومی به جای وسایل نقلیه شخصی داشته باشند که باعث کاهش بیشتر تقاضای کلی برای بنزین می‌شود.
خودرو‌های برقی در کنار کاهش هزینه‌های واردات خودرو‌های برقی برای تشویق تولید خودرو‌های برقی در داخل ایران، ایجاد یک اکوسیستم حمایتی برای تولیدکنندگان ضروری است. این را می‌توان با ساده‌سازی مقررات، ارائه مشوق‌های مالی و ایجاد مراکز تحقیق و توسعه متمرکز بر فناوری خودرو‌های الکتریکی انجام داد. همکاری با خودروسازان بین‌المللی و شرکت‌های فناوری نیز می‌تواند انتقال دانش و تخصص را تسهیل کند و باعث رشد صنعت خودرو‌های الکتریکی داخلی شود. در حالی که ترویج تولید داخلی مهم است، کاهش هزینه واردات خودرو‌های الکتریکی نیز به همان اندازه ضروری است. این امر می‌تواند با کاهش تعرفه‌ها و مالیات‌های وارداتی به طور خاص برای وسایل نقلیه الکتریکی محقق شود. کاهش موانع مالی مرتبط با واردات خودرو‌های برقی باعث می‌شود که این خودرو‌ها برای جمعیت بیشتری در دسترس باشند و در نتیجه نرخ پذیرش آن‌ها را افزایش داده و مصرف بنزین را کاهش دهد.
رسیدگی به ناترازی بنزین در ایران نیازمند رویکردی چند جانبه است که تشویق به پذیرش سوخت‌های جایگزین و وسایل نقلیه الکتریکی، ترویج گزینه‌های سوخت دوگانه، اصلاح سیستم یارانه انرژی و تسهیل تولید و واردات خودرو‌های برقی است. با اجرای این استراتژی‌ها، ایران می‌تواند وابستگی خود به بنزین را کاهش دهد، انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را کاهش و به سبد انرژی پایدارتر و متعادل‌تری دست یابد که هم به نفع اقتصاد و هم برای محیط زیست باشد. بررسی راهبرد‌های بالقوه ایران برای کاهش ناترازی بنزین از طریق تنوع بخشیدن به سبد سوخت خودرو‌های سواری، افزایش پذیرش گاز طبیعی فشرده (CNG) و برق به عنوان سوخت‌های جایگزین، ترویج گزینه‌های سوخت دوگانه، اصلاح سیستم یارانه انرژی و تسهیل در تولید و واردات خودرو‌های برقی مورد توجه کنشگران است. اصلاح صنعت خودرو در کنار تسهیل واردات خودرو سعید میرترابی، عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه خوارزمی با اشاره به این موضوع که بهینه‌نبودن مصرف سوخت خودرو‌های داخلی عامل اصلی بروز مشکل ناترازی بنزین در کشور است، به «جوان» می‌گوید: «براساس آمارها، خودرو‌هایی که در کشور ما مورد استفاده قرار می‌گیرند، ۵/۱ الی دو برابر استاندارد جهانی مصرف انرژی دارند. این به معنای هدررفت بالای بنزین است که بر مشکل ناترازی دامن می‌زند. در لایحه بودجه ۱۴۰۳ دولت به پیش‌بینی هزینه بیش از ۳ میلیارد دلاری برای واردات بنزین پرداخته است. به این ترتیب، در حالی که در سال ۱۴۰۱ صادرات بنزین داشتیم و کشور از حدود یک میلیارد دلار ارزآوری منتفع می‌شد، حالا به هزینه هنگفتی برای واردات بنزین نیاز داریم!» وی می‌افزاید: «اصلاح صنعت خودروسازی کشور فوریت دارد و باید در دستور کار قرار بگیرد. این اقدام حتماً به بهبود وضعیت ناترازی بنزین در کشور کمک می‌کند، اما این روش زمانبر است و نباید توقع داشته باشیم در کوتاه‌مدت شاهد تحولی عظیم در صنعت خودروسازی کشور باشیم.» استاد اقتصاد دانشگاه خوارزمی خاطرنشان می‌کند: «تجربه کشورهای دیگر که در راستای بهبود صنعت خودروسازی شان حرکت کرده‌اند، نشان می‌دهد که واردات خودرو گزینه مناسبی برای ایجاد انگیزه در خودروسازان داخلی برای بهبود کیفیت خودروهاست. خودروسازی کشور ما در شرایط گلخانه‌ای رشد کرده است و در شرایط عدم رقابت انگیزه‌ای برای بهبود ندارد.» میرترابی می‌گوید: «قطعاً واردات خودرو می‌تواند به بهبود کیفیت خودرو‌ها کمک کند. واردات شرط لازم است، اما شرط کافی این است که مدیریت صحیحی در این حوزه داشته باشیم و به سمت اصلاح صنعت خودروسازی کشور حرکت کنیم. دسترسی به فناوری نوین خودروسازی نیز مورد نیاز است که باید مورد توجه قرار بگیرد. واردات خودرو‌های باکیفیت و کم‌مصرف خارجی قطعاً سریع‌تر می‌تواند مشکل ناترازی بنزین را حل کند، اما در درازمدت باید به سمت اصلاح صنعت خودروسازی کشور حرکت کنیم.» عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه خوارزمی تصریح می‌کند: «صنعت خودروسازی در کشور ما جزو صنایع کلیدی محسوب می‌شود و ملاحظاتی به لحاظ اشتغال و موارد اینچنینی وجود دارد. به همین دلیل، به نظر نمی‌رسد واردات خودرو در حجمی که بتواند معادلات صنعت خودروسازی را در کشور تغییر دهد، در دستور کار باشد.» وی ادامه می‌دهد: «احتمالاً عرضه خودرو در کشور همچنان از سوی خودروسازان داخلی ادامه خواهد یافت و در حد بسیار کمی واردات خواهیم داشت. واقعیت این است که واردات در حجم کم نمی‌تواند اثرگذاری لازم را به لحاظ ایجاد انگیزه در خودروسازان داخلی به منظور بهبود کیفیت خودرو‌ها داشته باشد.»
میرترابی می‌گوید: «دنیا به سمت استفاده از خودرو‌های برقی و هیبریدی حرکت کرده است و قطعاً استفاده از این نوع خودرو‌ها در کشور ما نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. پیش‌بینی شده است که در سال ۲۰۲۵ هزینه‌های خودرو‌های برقی و بنزینی با یکدیگر برابر شود. این اقدامات نشان‌دهنده حرکت سریع و رو به رشد این نوع خودروهاست. لازم است استفاده از خودرو‌های برقی را حداقل در ناوگان حملونقل عمومی کشور شروع کنیم. این روند در یک بازه چند ساله می‌تواند به کاهش مصرف بنزین در کشور کمک کند.» خودرو‌های داخلی مصرف زیادی دارند جبار کوچکی‌نژاد عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی با اشاره به مشکلات در زمینه ناترازی بنزین و تأثیر موتور خودرو‌های تولیدی در مصرف بالای سوخت به «جوان» می‌گوید: «ناترازی انرژی به ویژه ناترازی در حوزه بنزین بسیار حائز اهمیت است. در چند سال گذشته مدعی بودیم که می‌توانیم بنزین صادر کنیم نمی‌دانیم چرا دولت این قبیل رویکرد‌ها را مورد پیگیری قرار نداد.» وی می‌افزاید: «روزانه ۱۱ میلیون لیتر بنزین به کشور وارد می‌کنیم، یکی از عوامل در این بخش، مربوط به قیمت پایین سوخت بوده که باعث می‌شود میزان مصرف بالا برود. دومین مشکل، کیفیت خودرو‌های ما هستند، بنابراین خودرو‌های داخلی مصرف زیادی داشته و به اصطلاح بد می‌سوزانند و خارج از چارچوب استاندار‌های خودرو‌های دنیا مصرف می‌شود.» این نماینده مجلس شورای اسلامی تأکید می‌کند: «وقتی یک خودرو ۱۰ الی ۱۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر می‌سوزاند، بدین معناست که یک خودرو به اندازه دو خودرو می‌سوزاند و این موارد از جمله مشکلات در این بخش است.» عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی با اشاره به تولید بنزین در کشور بیان می‌کند: «همچین موضوع قاچاق سوخت و سایر موارد برشمرده شده از جمله عواملی هستند که به ناترازی بنزین در کشور سرعت می‌دهند.» وی با بیان اینکه ما باید در تولید فرآورد‌های نفتی از خام‌فروشی پرهیز کنیم، می‌افزاید: «همچنین ما باید مصرف بنزین در کشور را کنترل و مشکل ناترازی را برطرف کنیم. اینکه در سال ۱۶۰ هزار میلیارد تومان منابع برای ناترازی بنزین در نظر بگیریم بدین معناست که به جایی اینکه تبصره ۱۴ بودجه را رشد دهیم، منابع این تبصره را هدر می‌دهیم.» کوچکی‌نژاد تأکید می‌کند: «جلوگیری از قاچاق سوخت، اصلاحات در صنعت خودرو و افزایش تولید باید در جلوگیری از ناترازی بنزین مدنظر قرار گیرد.»
روزنامه کیهان در مطلبی با عنوان رونمایی سپاه از طرح ابتکاری شلیک موشک بالستیک از ناو رزمی شهید نادر مهدوی نوشت:
این موشک با برد بیش از ۷۵۰ کیلومتر، جدیدترین دستاورد نیروی دریایی سپاه است که در یک همکاری مشترک با نیروی هوافضای سپاه به دست آمده است.
بر اساس این گزارش، از این پس ناوهای نیروی دریایی سپاه با استفاده از این قابلیت می‌توانند انواع موشک‌های بالستیک تا برد ۱۷۵۰ کیلومتر را با خود حمل کنند.
به گزارش ایرنا، سرلشکر سلامی، فرمانده کل سپاه روز دوشنبه با اشاره به این توانمندی در نیروی دریایی سپاه، گفت: ناوهای اقیانوس‌پیمای ما می‌توانند در هر نقطه‌ای از اقیانوس‌ها ظاهر شوند و طبیعتاً وقتی می‌توانیم از آن‌ها موشک شلیک کنیم، هیچ نقطه امنی برای قدرتی که بخواهد برای ما ناامنی ایجاد کند، وجود ندارد.
روزنامه هم‌میهن در مطلبی با عنوان بازی دوگانه آنکارا نوشت:
جنگ میان روسیه و اوکراین، آنکارا در کنار کدام‌یک از طرف‌های جنگ ایستاده است؟ پاسخ این سوال به زاویه دید شما بستگی دارد.
ازیک سو، ترکیه برای کی‌یف تجهیزات نظامی ارسال می‌کند و به حمایت دیپلماتیک از اوکراین می‌پردازد. رجب‌طیب‌اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه همانند سال ۲۰۱۴ وعده داده است که هیچ‌گاه مالکیت روسیه بر مناطق اشغالی اوکراین را نخواهد پذیرفت. همچنین، آنکارا نقش بسیار مهمی در تضمین دسترسی اوکراین به دریا و تسهیل تجارت خارجی اوکراین از این مسیر بازی می‌کند.
از سوی دیگر، ترکیه هیچ‌گاه حاضر نشده در اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه به‌طور کامل با غرب همراه شود. این کشور هنوز یکی از اصلی‌ترین خریداران نفت روسیه به شمار می‌رود و پس از چین و هند در جایگاه سوم خریداران نفتی بزرگ روسیه قرار دارد. در شرایطی که مسیرهای ترانزیت هوایی به روی روسیه بسته شده، فرودگاه استانبول یکی از هاب‌های اصلی پرواز به شهرهای روسیه است و به‌رغم تلاش غرب برای منزوی ساختن روسیه، روابط دیپلماتیک مسکو و آنکارا در وضعیت خوبی قرار دارد.
ترکیه در طول زمان مواضع متفاوتی را اتخاذ کرده است. این کشور گاهی خود را به غرب و ایالات متحده نزدیک می‌کند و گاهی با روس‌ها صمیمی می‌شود.
اواخر ماه ژانویه، پارلمان ترکیه سرانجام با پیوستن سوئد به ناتو موافقت کرد. این اقدام، برای روسیه خوشایند نبود اما آنکارا برای موافقت با چنین مسئله‌ای، امتیازات زیادی را از دولت و کنگره ایالات متحده طلب کرده بود. به نظر می‌رسد او توانست آنچه را که می‌خواست به دست بیاورد؛ پیش از رأی‌گیری در پارلمان ترکیه، وزارت خارجه آمریکا قرارداد ۲۳میلیارد دلاری فروش ۴۰ فروند جنگنده اف۱۶ به ترک‌ها را تأیید کرد. دولت بایدن همچنین موافقت کنگره برای این توافق را نیز جلب کرد.
این توافق زمانی اهمیت بیشتری می‌یابد که دریابیم ترکیه از مشارکت در تولید جنگنده‌های اف۳۵ محروم شده بود زیرا آنکارا ترجیح داد در سال ۲۰۱۹ توافقی برای خرید سامانه دفاع هوایی اس۴۰۰ با روسیه امضا کند. موارد اختلافی میان واشنگتن، ناتو و ترکیه به همین جا محدود نمی‌شود. از گسترش ناتو تا سیاست‌های ناتو در خاورمیانه و جنگ در غزه، موضوعاتی هستند که ترکیه در آن‌ها با اکثر کشورهای عضو ناتو اختلاف نظر دارد.
از طرف دیگر، ترکیه در شرایطی که چندان به تحریم‌های آمریکا و غرب علیه روسیه پایبند نبوده و به خرید نفت و گاز از مسکو ادامه داده، در برخی موارد از تحریم‌ها از جمله تحریم ثانویه‌ای که با دستور جو بایدن در دسامبر ۲۰۲۳ اعمال شد با غرب همراه بوده و گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد بانک‌های ترکیه‌ای ارتباط خود را با بانک‌های روسی قطع کرده‌اند.
ترکیه همزمان حضور خود را در دریای سیاه تقویت کرده و ضمن ارسال ناوگان دریایی خود به این منطقه، با اعزام هلیکوپترها و پهپادهای مین‌روب تلاش کرده است که مسیر تجارت اوکراین را از این مسیر باز نگه دارد. ارسال پهپاد و سایر تجهیزات نظامی برای اوکراین هم از اقدامات مهم ترکیه به شمار می‌رود.
با این وجود آنکارا می‌کوشد رابطه با مسکو را نیز در سطح مطلوبی حفظ کند. براساس گزارش رویترز، ترکیه روزانه ۴۰۰ هزار بشکه نفت از روسیه وارد می‌کند و این آمار ممکن است در سال جاری نیز افزایش پیدا کند. ترکیه همزمان می‌کوشد تا به هاب گازی بدل شود و به نوعی فروش گاز روسیه به کشورهای اروپایی را تسهیل کند.
تجارت انرژی میان ترکیه و روسیه از این رو حائز اهمیت است که آنکارا تلاش دارد از این طریق، درحالی‌که خود را در برخی زمینه‌ها به غرب نزدیک می‌کند و امتیازاتی را از کشورهای غربی دریافت می‌کند، مانع از آن شود که آسیب جدی به روابطش با روسیه وارد آید و خطری در این خصوص ترکیه را تهدید کند.
روزنامه شرق درباره ایستگاه پایانی سفر منطقه‌ای وزیر امور خارجه ایران نوشت:
دوحه، ایستگاه پایانی سفر منطقه‌ای وزیر امور خارجه ایران برای رایزنی در رابطه با آخرین تحولات منطقه و جنگ غزه بود.
قطر که چندسالی است خود را به‌عنوان کشوری میانجی صلح معرفی کرده، در جریان تحولات اخیر منطقه نیز نقش تأثیرگذاری داشته است و بخش مهمی از روند مذاکرات جریان مقاومت و مذاکرات آتش‌بس در این پایتخت مدرن عرب‌نشین پیگیری می‌شود.
در روزهای اخیر، با شدت‌گرفتن حملات اسرائیل و بی‌نتیجه‌ماندن سفر خلیل الحیه، معاون حماس در غزه که برای تکمیل مذاکرات آتش‌بس با اسرائیل به قاهره رفته بود، امید به آتش‌بس فوری در حال رنگ‌باختن است؛ هرچند رایزنی‌های منطقه‌ای از عزم جدی برای یافتن راه‌حل سیاسی برای بازگرداندن طرفین درگیر در جنگ به میز مذاکره خبر می‌دهند.
از این‌رو سفر منطقه‌ای وزیر امور خارجه ایران در مقطع کنونی اهمیتی دو‌چندان یافته است. امیرعبداللهیان که پیش از دوحه، در بیروت و دمشق سلسله دیدارهایی را با مسئولان دو کشور و رهبران جریان مقاومت داشت، با ورود به قطر دیدارهای مهمی با امیر قطر، وزیر امور خارجه و اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس داشت.
در اولین دیدار رسمی، امیرعبداللهیان میهمان نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه قطر بود تا آخرین راهکارها برای یافتن راه‌حل سیاسی پایان جنگ غزه مورد بررسی قرار گیرد.
تأکید بر تقویت همکاری‌های اقتصادی و تجاری متناسب با ظرفیت‌های متنوع
امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه کشورمان، در دیدار با شیخ محمد بن‌عبدالرحمن آل‌ثانی نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه قطر روند روابط دوجانبه ایران و قطر را رو به رشد توصیف و نسبت به آن اظهار خرسندی کرد. امیرعبداللهیان بر مسئولیت مشترک وزارتخانه‌های خارجه دو دولت در تأمین نظرات و منویات رؤسای دو کشور مبنی بر تقویت همکاری‌های اقتصادی و تجاری متناسب با ظرفیت‌های متنوع موجود در دو کشور تأکید کرد.
امیرعبداللهیان مشورت‌ها و همکاری‌های تهران-دوحه در موضوعات منطقه‌ای را سازنده و در راستای منافع مشترک دو کشور و نیز ثبات و امنیت جمعی در منطقه ارزیابی کرد.
وزیر امور خارجه با اشاره به نگاه مشترک تهران و دوحه در ضرورت پایان‌بخشیدن فوری به جنگ رژیم اسرائیل علیه غزه و پایان نسل‌کشی فلسطینیان، آخرین تحرکات دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در راستای این هدف را برشمرد.
او با اشاره به تهدیدات رژیم صهیونیستی در‌خصوص حمله نظامی زمینی به رفح گفت: دولت آمریکا از قصد خود مبنی بر عدم گسترش دامنه جنگ در منطقه صحبت می‌کند و همزمان ذره‌ای از تأمین سلاح و تجهیزات جنگی رژیم اسرائیل برای کشتار فلسطینی‌ها کم نکرده است. وی افزود: رسیدن به توافق و راه‌حل سیاسی برای پایان‌دادن به جنگ علیه غزه می‌تواند به نتیجه برسد؛ به شرطی که آمریکا میان تداوم جنگ و آتش‌بس یکی را در عمل و نه در حرف انتخاب کند.
وزیر امور خارجه تلاش‌های دیپلماتیک قطر به منظور تحقق آتش‌بس و پایان جنگ علیه غزه را ستود و در عین حال دولت آمریکا را فاقد صداقت لازم برای کمک به راهکار سیاسی برای توقف جنگ علیه غزه دانست. امیرعبداللهیان تأکید کرد: حماس و مقاومت فلسطین حسن نیت و درایت خود را در پایبندی به راهکار سیاسی نشان داده‌اند، اما روشن است که نتانیاهو همچنان گزینه جنگ را در اولویت قرار داده و دولت آمریکا نیز در یک طرف به‌طور عملی از راهکار جنگ حمایت می‌کند و در سمت دیگری از صلح و آتش‌بس صحبت می‌کند.
شبکه ان‌بی‌سی نیوز به نقل از سه مقام آمریکایی گزارش داد که دولت این کشور…
شبکه اجتماعی «ایکس» نشان تایید آبی و طلایی را از حساب چند رسانه حکومتی ایران…
توبیاس بیلستروم، وزیر خارجهٔ سوئد می‌گوید به‌دنبال انتشار گزارش‌هایی از تلاش ایران برای حمله به…
رهبران کانادا، استرالیا، و نیوزیلند آتش‌بس «فوری» بشردوستانه در جنگ غزه را خواستار شدند و…
ماموران اطلاعات سپاه در شیراز، یک شهروند بهایی ساکن امارات به نام «رویا ثابت» را…
یک وکیل دادگستری توسط نیروهای امنیتی در کرج بازداشت و به یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی…