تشدید سانسور در ایران؛ وزارت ارشاد بی توجه به جنبش اجتماعی همچنان راه خود را می رود

حسین سناپور، نویسنده سرشناس، در یادداشتی با موضوع نوع مواجههٔ نویسندگان با سانسور کتاب، از تشدید سانسور در ماه‌های اخیر خبر داد و نوشت: متأسفانه و هم‌چنان مانند گذشته، ارشاد هم مثل بعضی از دستگاه‌های دیگر حاکمیتی به راه خود می‌رود.

به گزارش فرانیوز، آقای سناپور در این یادداشت که در کانال تلگرامی‌اش منتشر کرد، همچنین «کم‌رنگ‌شدن» اعتراض نویسندگان به سانسور کتاب را نتیجهٔ شرایط اجتماعی و سیاسی ماه‌های اخیر کشور ذکر کرد و نوشت: انگار هنوز هم نویسنده‌ها مرددند که اصلاً آیا معنا دارد حرف‌زدن از سانسور کتاب‌هاشان؟ یا اعتراض به بود و نبود سانسور حتا؟ بعضی حتا در تردیدند که اصلاً معنایی دارد برای انتشار کتاب‌هاشان از ارشاد مجوز بگیرند؟ همین است که اعتراض به سانسور کتاب‌هاشان در مقابل این سؤال‌ها کم‌رنگ شده است.

به‌نوشتهٔ این داستان‌نویس سرشناس، شدت و ضعف سانسور دیگر کم‌رنگ یا اصلاً برای بعضی بی‌معنا شده است. این است که باوجود تشدید سانسور در این ماه‌ها، جز یک مورد، نشنیده‌ام که نویسنده، مترجم یا ناشری اعتراضی کرده باشد، درحالی‌که به دفعات شنیده‌ام کتاب‌هایی که پیشتر مجوز داشته‌اند حالا با مشکل مواجه شده‌اند؛ یکی‌اش فقط یک کتاب قدیمی خودم، کتابی که حدود بیست سال پیش منتشر شده.

حسین سناپور در بخشی دیگر از یادداشتش تأکید کرده است که وزارت ارشاد جمهوری اسلامی هم‌چنان مانند گذشته و مثل بعضی دستگاه‌های دیگر حاکمیتی به راه خود می‌رود و بی‌اعتنا به تمام نه فقط تحولات تدریجی و آرام اجتماعی که حتا جنبش‌های زیروروکننده‌ی آن است؛ همان وضعیتی که شکاف میان حاکمیت و مردم را به چنین جایی کشانده است.

سانسور کتاب در ایران یا ممیزی کتاب در ایران، فرایندی‌ست که طی آن، ناشران کتاب‌های خود را پیش از انتشار برای بررسی و صدور مجوز به اداره ممیزی وزارت ارشاد می‌فرستند و ممیزان پس از بررسی، یا آن را غیرقابل‌چاپ اعلام می‌کنند یا مواردی را برای حذف، تعدیل یا تغییر پیشنهاد می‌دهند یا آن را بدون تغییر، قابل چاپ می‌دانند. ناشران، با اعمال اصلاحات احتمالی، کتاب را چاپ می‌کنند. معمولاً ممیزان به صورت ناشناس فعالیت می‌کنند.

هر چه از عمر جمهوری اسلامی می گذرد عرصه بر نویسندگان تنگ شده و ممیزی ها نیز افزایش یافته است.